❤പവിത്രബന്ധം 2❤ [ പ്രണയരാജ] 169

എൻ്റെ അമ്മോ… ഇതു കാണുമ്പോ എന്നെ പിടിച്ചറക്കുന്ന പോലുണ്ട്, എന്താ ജഗൻ ഇത്.

ദേ… ആവണി, നീ നിൻ്റെ പാട് നോക്കി പോയെ, എനിക്കറിയാ എൻ്റെ പണി ചെയ്യാൻ,

ചിരിയടക്കി പിടിച്ച് അവൾ ബാക്കി പണിയിലേക്കു തിരിഞ്ഞു. കുറച്ചു സമയങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരലർച്ചയാണവൾ കേട്ടത്.

ആ………

അയ്യോ…..

ഊ….

ഒരു നിമിഷം അവളുടെ ചങ്കൊന്നു കാളി, തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും ജഗൻ്റെ ഇടതു കൈ വിരലിൽ നിന്നും രക്തം ഒഴുകുന്നതാണവൾ കണ്ടത്. ഒരു നിമിഷം അവൾ തളർന്നു പോയതു പോലെ, അടുത്ത ക്ഷണം തന്നെ , ഏതോ ഉൾശക്തിയുടെ പ്രേരയെന്ന പോലെ അവൾ അവനെയും കൊണ്ട് വാഷ് ബേയ്സ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. പോകുന്ന വഴിയൊക്കെ അവൾ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു ആരോടെന്നില്ലാതെ,

ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചു ചെയ്യില്ല,

കണ്ടില്ലെ കൈ മുറിച്ചു വെച്ചത് ,

അതെങ്ങനാ… വല്ലതും ശീലമുണ്ടാവണ്ടെ,

എൻ്റെ ഭഗവതി, എന്തോരം രക്താ പോയത്..

അവളുടെ വർത്താനം കേട്ടാ തോന്നും ഞാനിവിടെ ചോര വാർന്ന് ചവാൻ കിടക്കുവാന്ന്. ഉള്ളിൽ ചിരി നുരഞ്ഞു പൊന്തിയിരുന്നെങ്കിലും എനിക്കു . ചിരിക്കാനായില്ല, പകരം കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു.

8 ൽ പഠിക്കുമ്പോയാ.. അമ്മ ഞങ്ങളെയൊക്കെ വിട്ടിട്ടു പോയത്, അമ്മയുടെ കുറവറിയാതെയാണ് അച്ഛൻ എന്നെ വളർത്തിയത്, പക്ഷെ ഇപ്പോ ആവണിയുടെ പ്രവർത്തികൾ എന്നെ അമ്മയുടെ ആ പഴയ ഓർമ്മകളിലേക്കാണ് കൂട്ടികൊണ്ട് പോകുന്നത്.

അമ്മയും ഇങ്ങനായിരുന്നു, എൻ്റെ ദേഹത്ത് ചെറിയ പോറൽ പറ്റിയാലും വീടു തല കീഴായി മറിച്ചിടും. ഭയങ്കര കരച്ചിലും ഒച്ചപ്പാടും ഉണ്ടാക്കി, അതൊക്കെ ഓർക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ ഇപ്പോയും ഒരു നീറ്റലാ..

ഇങ്ങോട്ട് കാട്ട്,

അവളുടെ ശബ്ദമാണ് എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്. അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് വെള്ളത്തിനു നേരെ വെച്ചു. വളരെ ശ്രദ്ധയോടെയാണ് അവൾ രക്ത പാടുകൾ കഴുകി കളഞ്ഞത്. ഒരു തൂവൽ സ്പർഷം പോലെ അവളുടെ വിരലുകൾ ആ മുറിവിനു ചുറ്റും ഓടി നടന്നപ്പോൾ എനിക്കു കൗതുകമായിരുന്നു.

ദേ നോക്കിയെ , നല്ല ആഴത്തിലുള്ള മുറിവാ…

അവൾ പറഞ്ഞതു കേട്ടതും ഞാനും വിരലിലേക്കു നോക്കി, ആഴത്തിലുള്ള മുറിവൊന്നുമല്ല, ചെറുതായൊരു പിളർപ്പുണ്ട്, പിന്നെ ഉച്ചയടുക്കാറായതു കൊണ്ട് രക്തം കുറച്ചു കൂടുതൽ പുറത്തേക്കു വന്നു.

ഇതു ചെറിയ മുറിവാ..ആവണി.