♥️മഴപക്ഷികളുടെ പാട്ട് ♥️ (പ്രവാസി) 1830

സൗമ്യ അവളുടെ ഇൻസ്ട്രുമെന്റ് ബോക്സ് അവനു നേരെ നീക്കി വച്ചു…. അൽപനേരം കഴിഞ്ഞു എന്തോ ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു…

“പിന്നിണ്ട്ല്ലോ…. ഉച്ചക്ക് തിരിച്ചു വേണംട്ടാ… കണക്ക് പിരീഡിന് ബെസ്സി ടീച്ചറ് ന്റെ അടി കൊള്ളാമ്പയ്യ… രണ്ട് ചൂരല് ഒര്മിച്ച് വച്ചാ തല്ലാറ്…. കൈ പൊട്ടും…”

“തരാടീ  ഈർക്കിലി പാറൂ…”

“ദേ ചെക്കാ…. അങ്ങനെ വിളിക്കണ്ട…. ആ പിന്നെ നാളെ മൊതല് നിന്റെ ബോക്സ് കൊണ്ട് വരണംട്ടാ… ഞാന്തരില്യ….”

“Mm…”

“ഏതാടാ നിന്റെ ബോക്സ്?? നടരാജ് ആണോ ക്യാമലാണോ???  ഞാൻ നടരാജ് വേണം ന്ന് പറഞ്ഞട്ടും അമ്മ ക്യാമലാ വാങ്ങ്യന്നൊള്ളൂ…”

പക്ഷേ അവനതിനു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല… അവൾ അവനെ നോക്കുമ്പോൾ അവൻ എന്തോ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് സ്കൂളിന്റെ മേൽക്കൂരയിലെ  കഴുക്കോലിലേക്ക് നോക്കി ഇരിപ്പായിരുന്നു….

അപ്പോളേക്കും ടീച്ചർ അടുത്ത് വന്നതോടെ അവൾ മിണ്ടാതെ അകന്നിരുന്നു…

പക്ഷേ അപ്പോളും അവൾ അവന്റെ ബോക്സ് എത് ബ്രാൻഡ് ആണെന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…. അങ്ങനെ ഒന്ന് കണ്ട ഓർമ അവൾക്ക് ഇല്ലെങ്കിൽ കൂടി…

ക്ലാസിലെ മൂന്നാമത്തെ ബെഞ്ചിന്റെ വലതുവശത്തു  സൗമ്യയും ഇടത്  വശത്തെ ബെഞ്ചിൽ ബിജുവുമാണ് ഇരിപ്പ്…

സാധാരണയിൽ  കവിഞ്ഞ  പരിചയമൊന്നും സൗമ്യക്ക് ബിജുവിനോട് തോന്നിയിട്ടില്ല… പക്ഷേ ഈയിടെ ആയിട്ട് അവന്റെ പെരുമാറ്റത്തിൽ എന്തോ മാറ്റം പോലെ…

മിക്കപ്പോളും  അവളെ തന്നെ നോക്കുന്നോ എന്നൊരു സംശയം സൗമ്യക്ക് തോന്നി…. പക്ഷേ, അവൾ അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്ന ആ നിമിഷം അവൻ കണ്ണു വെട്ടിച്ചു കളയും…

എങ്കിലും അവൾക്ക് അവനോട് ഇഷ്ടക്കേട് തോന്നിയിട്ടില്ല…. അതിനൊരു വലിയ കാരണമുണ്ട്…

ഉച്ചഭക്ഷണം തന്നെ വിഷയം…. ഉച്ചക്ക് ചോറ് ഉണ്ണാൻ ബെൽ അടിച്ചു പാത്രം എടുത്താൽ പിന്നെ ക്ലാസ്സ് കഴുതപുലികളുടെ കൂട്ടം പോലെ  കുറെയേറെ പേര് ഇറങ്ങും… പിന്നെ  കൈ ഇട്ട് വാരലാണ്…. കറി അടിച്ചുമാറ്റൽ ചടങ്ങ്….