♥️മഴപക്ഷികളുടെ പാട്ട് ♥️ (പ്രവാസി) 1831

ഏതാനും ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി…. ബിജുവും സൗമ്യയും അവരുടേതായ ലോകത്തിലായിരുന്നു… അവരുടെ മാത്രം കുഞ്ഞു ലോകത്ത്….

അവിടെ അവൾ അവനു ഹോംവർക്ക് ചെയ്തു കൊടുത്തു… അവൻ അവൾക്ക് പൂവിന്റെയും പ്രാവിന്റെയും കാറുകളുടെയും പടങ്ങൾ വരച്ചു നൽകി….

അവനെ ഓർത്തു കൊണ്ട് അവൾ കൂടുതൽ സമയം സ്കൂളിലേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങി.. കണ്ണെഴുതി… പൊട്ടു തൊട്ടു…. അവൻ ആണെങ്കിൽ എന്നും കുളിക്കാനും തല ചീകി വൃത്തിയാക്കാനും തുടങ്ങി….

ഇരുവശത്തും  മുടി മടക്കി റിബ്ബൺ ഉപയോഗിച്ചു കെട്ടുന്നത് അവൾക്ക് അരോചകമായി തോന്നി…. അവനാണെങ്കിൽ  അമ്മ ഒരു വശത്തേക്ക് വാച്ചൽ ഇട്ട് മുടി ചീകുന്നത് വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങും വരെ മാത്രം…. വഴിയിൽ വച്ചു ആ മുടി മുകളിലോട്ട് ദിശ മാറ്റും….

ബിജുവും സൗമ്യയും… അവരുടെ ലോകത്തിൽ അവർ മാത്രമേ ഒള്ളു എന്ന് അവർ കരുതി… പക്ഷേ.. അത് അങ്ങനെ മാത്രം അല്ലായിരുന്നു….

പല കണ്ണുകളും അവരുടെ അംഗ വിക്ഷേപങ്ങളും പോസ്റ്റ്മാൻ ഇല്ലാതെയുള്ള അവരുടെ കത്തയക്കലും കണ്ടു…. ആ സന്ദേശങ്ങൾ അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ചുണ്ടിലേക്കും അടുത്തയാളുടെ ചെവികളിലേക്കും അങ്ങനെ അങ്ങനെ കോവിഡിനെക്കാൾ വേഗത്തിൽ പടർന്നു പിടിച്ചു….

എന്തിനു പറയാൻ…. ഓണാഘോഷം കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ ചുവരെഴുത്ത് പോലെ സ്കൂളിന്റെ കഴുക്കോലിൽ  ‘കഴുക്കോലെഴുത്ത്’ വരെ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു….

ഓണം വെക്കേഷനിൽ അവളുടെ മനസ്സിൽ ബിജു നിറഞ്ഞു നിന്നു…. ഉണ്ണുമ്പോൾ ഉറങ്ങുമ്പോൾ അമ്മ തലയിൽ എണ്ണ തേയ്ക്കുമ്പോൾ…. ഒക്കെ അവൾ അവനെ കുറിച്ച് ഓർത്തു….

ബിജുവിന് ആണെങ്കിൽ, കടം വാങ്ങിയ സൈക്കിൾ എന്നും അവളുടെ വീടിന്റെ മുൻപിൽ മാത്രം ചങ്ങല തെറ്റി കൊണ്ടിരുന്നു…. പാടത്തു കളിക്കാൻ പോയാലും ഒരു കിലോമീറ്റർ അകലെ അവളുടെ വീടിന്റെ മുൻപിൽ എത്തുമ്പോൾ മാത്രം അവനു ദാഹിച്ചു….

ഒരേപോലെ രണ്ടുപേർക്കും സ്കൂൾ പൂട്ട് പെട്ടന്ന് അവസാനിക്കണം എന്ന് മാത്രം ആയിരുന്നു ചിന്ത….