∆ ആഴങ്ങളിൽ ∆ 4 [രക്ഷാധികാരി ബൈജു] 76

“ആഹാ അമ്മുമോൻ വന്നോ. വെല്ലതും കിട്ടിയോ അതോ പൊട്ടിയോ ടാ നീ..!”

” ആ എനിക്കെങ്ങും അറിയാൻ മേല. അവരൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ചേച്ചി വന്നെ നമുക്ക് പോകാം…”

“ആ പോകടാ അമ്മുസെ നിക്ക്. ഇത് ഹരി ചേട്ടൻ ഈ സ്കൂളിലെ സാറാണ്. ചേച്ചിയുടെ കോളജിൽ പഠിച്ചതാ…”

ഇത്രേം രേണു പറഞ്ഞപ്പോ അമ്മു എന്നെ നോക്കിയ ശേഷമൊന്ന് ചിരിച്ചു കാട്ടി.

” അമ്മൂൻ്റെ ശെരിക്കുമുള്ള പേരെന്താ…? ”

” അമൂല്യാന്നാ…”

“ആഹാ നല്ല പേരാണെല്ലോ മോളെ. എത്രിലാ പഠിക്കുന്നെ അമ്മൂസ് ? ”

” ഞാന്… ഏഴിലാ. ചേച്ചി വാന്നെ നമുക്ക് പോകാം.”

അമ്മു തിടുക്കം കൂട്ടിയപ്പോ ഓരോ ചായ കുടിച്ചിട്ട് വീട്ടിൽ പോകാമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അമ്മു രേണുവിനെ നോക്കി.അവള് ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ ചെറിയ ചിരിയോടെ അമ്മുവും തലയാട്ടി. അങ്ങനെ രണ്ടുപേരെയും കൂട്ടി ഞാൻ ക്യാൻ്റീനിലെത്തി ചായയും പഴംപൊരിയും വാങ്ങിച്ചു നൽകിയ ശേഷം വീട്ടിലേക്കു യാത്രയാക്കി. യാത്രയാക്കുന്നതിന് മുൻപേ ഞാൻ രേണുവിൻ്റെ പക്കൽ നിന്നും മൊബൈൽ നമ്പർ വാങ്ങിയിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് വെച്ച് മുറിഞ്ഞ അമ്മുൻ്റെയും അമ്മയുടെയും കഥ കേൾക്കാന്ന് കരുതി.അവർ പോയ ശേഷം വീണ്ടും സ്കൂളിലേ കാര്യങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങി. എഴുത്തും കുത്തുമെല്ലാം തീർത്ത് ഏഴര കഴിഞ്ഞപ്പോയേക്കും വീട്ടിലെത്തി. പിന്നെ പതിവ് കുളിയും ജപവും ചായ കുടിയും കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്ക് സമയം എട്ട് കഴിഞ്ഞു. ഇന്നിനി രേണുവിനെ വിളിക്കുന്നത് ഉച്ചിതമാണോന്ന് ചിന്തിച്ചു. ഈ നേരം ഞാനവളെ വിളിക്കുമ്പോ വീട്ടില് , അവൾ എന്ത് പറയും. വേണ്ട വെറുതെ അതിനൊരു പ്രശ്നമുണ്ടാക്കണ്ട. അല്ലേൽ തന്നെ  ഞാനെന്തിനാ ആ കുട്ടീടേം അമ്മേടെം പുറകെ പോണെ. ഇതിന് മുൻപും ആയിരം കുട്ടികളെ കണ്ടതല്ലേ.  അതിനെ അതിൻ്റെ വഴിക്കുവിടാം. ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു മനസ്സിനെ അടക്കിയെങ്കിലും എന്തോ അത് കഴിയുന്നില്ല. ഇനിയിപ്പോ തിരക്ക് കഴിഞ്ഞാവാം രേണുവിനെ വിളിക്കുന്നതെന്നു ഒടുവിൽ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു. അവസാന ദിവസമായ പിറ്റേന്നും സ്കൂളിലെ കാര്യങ്ങൾ ഭംഗിയായി നടന്നു. അന്ന് വൈകിട്ട് ടീച്ചേഴ്സ് മീറ്റിംഗിൽ സ്കൂൾ അറേഞ്ച്മെൻ്റ്സിനും എല്ലാവരുടെയും സഹകരണത്തിനും പ്രത്യേക പ്രശംസ പ്രിൻസിയുടെ പക്കൽ നിന്നും എല്ലാവർക്കും ലഭിച്ചു. കാര്യങ്ങള് എല്ലാം ഭംഗിയായി നടന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും എൻ്റെ കാലിന് വേദന അല്പം കലശലായി. പിറ്റേന്ന് തന്നെ ഞാൻ കാലിനുവേദന കൂടുന്ന മുറക്ക് ചികിത്സിക്കാൻ പോകുന്ന വൈദ്യരുടെ വീട്ടിൽ പോയി. കുറഞ്ഞത് മൂന്ന് ദിവസം തിരുമേണ്ടി വരുമെന്ന് വൈദ്യര് പറഞ്ഞു. അത് കഴിഞ്ഞാൽ ഒരു നാലു  ദിവസമെങ്കിലും പരമാവധി കുറച്ചേ നടക്കാവൂന്ന്,നീര് വലിയണമത്രെ. അതായിത് സ്കൂളില് കുറച്ച് ദിവസം പോകേണ്ടന്നു വെക്കണം. പാഠ ഭാഗം ഒരുവിധം ഒതുക്കി എന്നതുകൊണ്ട് പ്രിൻസിയെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞ സമയത്ത് തന്നെ അടുത്താഴ്ച മുഴുവൻ ലീവ് എടുത്തോളൂ ഹരി എന്ന് ടീച്ചറും പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ മൂന്ന് ദിവസത്തെ തിരുമല് മുറക്ക് കഴിഞ്ഞു ആദ്യ രണ്ടു ദിവസം വേദന നല്ലപോലെ അറിഞ്ഞിരുന്നു എന്നാ മൂന്നാമത്തെ ദിവസം മുതൽ കുറഞ്ഞു തുടങ്ങി. ഇന്നിപ്പോ നല്ല ആശ്വാസമുണ്ട് നീരും കുറഞ്ഞു തുടങ്ങി. അതിനാൽ തന്നെ മൂന്ന് ദിവസത്തെ അപേക്ഷിച്ച് ഇന്ന് നേരം കടന്നുപോകുന്നത് നല്ലപോലെ അറിയാം. സ്കൂളിൽ പോകുന്ന സമയത്ത് ഒരുദിവസം കടന്നുപോകുന്നത് അറിയാറെ ഇല്ലായിരുന്നു.  ഇപ്പോ ഓരോ മിനിട്ടും കടന്നു പോകുന്നതറിയാം. അങ്ങനെ രാവിലെ അമ്മ തന്ന ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് പുസ്തകം നൂർത്ത് നേരം കൊല്ലുന്ന നേരത്താണ് ഞാൻ രേണുവിനെ പറ്റി ഓർത്തത്. ഇന്നിപ്പോ വിളിച്ചാൽ അവൾക്കും കുഴപ്പമില്ല. അവൾ തിരികെ വിളിക്കാനും സാധ്യത ഉണ്ട്. ക്ലാസിലാവും ഈ സമയം നേരം പതിനൊന്ന് ആവുന്നു. ഒന്ന് മിസ്ഡ് കോൾ ചെയ്ത് വെക്കാം നമ്പർ അറിയാത്തത് കൊണ്ട് തിരികെ വിളിക്കും. ഇതൊക്കെ മനസ്സിൽ  കരുതി ഞാൻ രേണുനെ വിളിച്ചു. വിളിച്ച് രണ്ട് ബെല്ല് തികഞ്ഞില്ല അപ്പോഴേക്കും….

” ഹലോ… ആരാ….? ”