സുൽത്വാൻ 6 [ജിബ്രീൽ] 431

അതു കണ്ടുകൊണ്ടിരിന്ന എല്ലാവരുടേയും കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണിർ ഒഴികിയിറങ്ങി

പെട്ടന്നാണ് കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ദേശ്യം നിറഞ്ഞത് തന്റെ മകന്റെ ശരീരം നിലത്തു വെച്ചയാൾ തന്റെ വാളുറയിൽ നിന്നും വാൾ വലിച്ചൂരി അലറികൊണ്ട് ആ കൂട്ടത്തിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു പോവാൻ ശ്രമിച്ചു ..

പക്ഷേ മുന്നിൽ നിന്നിരുന്ന അർധ നഗ്നനായ മനുഷ്യൻ അയാളെ പിടിച്ചുവെച്ചിരുന്നു

“എന്നെ വിട് …… ഞാൻ മരിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് അവരുടെ കൂട്ടത്തിലെ ഒരുത്തനെയെങ്കിലും ഞാൻ കൊല്ലും …… ” അയാൾ കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

പക്ഷേ അയാളെ അനങ്ങാതെ പിടിച്ചു വെച്ചിരിക്കുകയാണ്. അൽപ സമയം കഴിഞ്ഞ് അയാൾ കരഞ്ഞു തളർന്ന് വീണു . രണ്ടു പേർ മുന്നോട്ടു വന്ന് തളർന്നു വീണയാളെ എടുത്തു കൊണ്ടു പോയി

“ഇനിയും എത്ര നാൾ നമ്മൾ കാത്തിരിക്കണം “അമീർ” (നേതാവ് )” മൃതദേഹം കൊണ്ടു വച്ച കൂട്ടത്തിലെ ഒരാൾ അർധ നഗ്നനായി നിൽക്കുന്ന ആളോട് ചോദിച്ചു

“ഈ കുഞ്ഞിനെ എന്തിനാണ് അവർ കൊന്നത് ” അവരുടെ അമീർ നിറകണ്ണുകളോടെ കുനിഞ്ഞിരുന്ന് ആ കുത്തിന്റെ തലയിൽ തലോടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“സൈനികർ അവന്റെ കൂട്ടുകാരിയെ പിടിച്ചു കൊണ്ടുപോയി അവളെ രക്ഷിക്കാൻ അവരുടെ താവളത്തിലേക്ക് ഒരമ്പും വില്ലുമായി പോയതാണവൻ……… ”

അവരുടെ അമീർ ഒന്നു മൂളി

“ഇനിയും എത്ര നാൾ ……”

“എത്ര നാൾ വേണെമെങ്കിലും കാത്തിരിക്കും നമ്മുടെ മുൻഗാമികൾ അഞ്ഞൂറു വർഷമായി കാത്തിരുന്നതു പോലെ ചിലപ്പോ എന്റെ മരണം വരെ ” ചോദ്യം പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മദിക്കാതെ അവരുടെ അമീർ അലറി
“അതു കഴിഞ്ഞ് എന്റെ ഉള്ളിലെ തീയും എന്റെ ദൗത്യവും ഞാൻ അടുത്താൾക്കു കൈമാറും ” വളരെ വിരളമായി ചുവക്കുന്ന അവരുടെ അമീറിന്റെ കണ്ണുകൾ ദേശ്യം കാരണം ചുവന്നതു കണ്ടവർ നിശബ്ദരായി

“പക്ഷേ ഇനി അധിക നാളില്ല. അവന്……… ഈ മണ്ണിന്റെ സുൽത്വാന് ………….. മിസ്റിന്റെ രാജകുമാരന് വരാൻ സമയമായി …” അമീറിന്റെ കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്തൊരു ധൈര്യമുണ്ടായിരുന്നു