ശിവാത്മിക VIII [ മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1577

ഞാൻ വരാം. എന്നെങ്കിലും മനസ്സിൽ നിങ്ങളോടു ക്ഷമിക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ വരും..അത് വരെ എന്നെ വെറുതെ വിടുക.. പ്ലീസ്.. അപേക്ഷയാണ്.., ഇനി ഇവിടെ വരരുത്..”

കൈകൂപ്പി പറഞ്ഞ ശിവയെ ഇരുവരും ഒന്ന് നോക്കി.. അതിന് ശേഷം കണ്ണുനീർ തുടച്ചു..

“പൊറുക്കണം എന്നെങ്കിലും.. അപ്പ കാത്തിരിക്കും.. പിന്നെ ഇത്രക്ക് കൂടെ നിൽക്കുന്ന അവരുടെ അടുത്ത് നിന്നും ഇപ്പോൾ പോയതുപോലെ പോകരുത്.. “

അപ്പ അത് പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടന്നു..

വൈഷ്‌ണവി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. അവളുടെ കണ്ണിൽ കുറ്റബോധം മാത്രം ആയിരുന്നു..

അവൾ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ ശിവക്ക് വേദനിച്ചു..

നെഞ്ചിൽ കിടത്തി വളർത്തിയ കുട്ടിയാണ്.. അവളുടെ അമ്മയല്ലേ ഞാൻ..?

എന്നിട്ടും ആരോ എന്തോ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ തികട്ടി തികട്ടി വരുന്നു.. ഇല്ല കഴിയുന്നില്ല..

എന്നെങ്കിലും അവരോടു ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയാൻ മനസ്സിൽ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ച ശിവ അകത്തേക്ക് നടന്നു..

പ്രിൻസ് കണ്ണടച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു..

“അച്ചായാ…?”

അവൾ മെല്ലെ വിളിച്ചു..

“മ്മ്മ്…?”

“ക്ഷമിക്കണം എന്ന് പറയുന്നില്ല.. ക്ഷമ എന്ന വാക്ക് തന്നെ ഒരു ഒളിച്ചോട്ടം അല്ലെ..?
ഒരു കാര്യം ഉറപ്പ് തരുന്നു.. ഈ ശിവാത്മിക ഇവിടെ ഉണ്ടാകും.. ഈ പപ്പക്കും അമ്മച്ചിക്കും മകൾ ആയി.. ആലീസിന്റെ സഹോദരി ആയി..
പിന്നെ അച്ചായന് ഞാൻ ആരാവണം എന്ന് അച്ചായൻ തന്നെ ആണ് തീരുമാനിക്കേണ്ടത്..
പോവില്ല അച്ചായാ ഞാൻ…”

അവൾ പ്രിൻസിന്റെ കൈപിടിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സാമിനെ നോക്കി.

“എടിയേ പെണ്ണിന് നല്ലബോധം വന്നു.. എന്നാലും രാത്രി വാതിൽ അടക്കാൻ മറക്കണ്ട.. ഉറക്കത്തിൽ എണീറ്റ് പോയാലോ..?”

സാം ചിരിയോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരും ചിരിച്ചു..