മേഘക്കൂട്ടങ്ങളിലെ നക്ഷത്രം 4[ഫെറാരി വിറ്റ ആൽക്കെമിസ്റ്റ്] 184

യതീംഖാനയിൽ എത്തിയ ഞാൻ ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ റൂമിൽ ചാരിയിരുന്നു. കരയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ അതിനേക്കാളേറെ ഒരു നിർവികാരത ആയിരുന്നു എന്നിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നത്. ജീവിക്കാനുള്ള, മുന്നോട്ടുപോകാനുള്ള എല്ലാ ആവേശവും  ഉത്സാഹവും നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇനി ആർക്കുവേണ്ടി, എന്തിനുവേണ്ടി ഞാൻ ജീവിക്കണം എന്തിനു വേണ്ടി ഞാൻ പഠിക്കണം എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചിന്തകളായിരുന്നു മനസിൽ നിറയെ. എനിക്ക് എന്നെത്തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞു. കൂടെയുള്ള കുട്ടികൾ വന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചപ്പോഴും ഞാൻ പോയില്ല വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു അവരെ പറഞ്ഞയച്ചു. തീരെ  വിശപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സമയം രണ്ടുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞങ്ങൾ നാല് പേരാണ് ആ മുറിയിൽ ഉള്ളത്. ബാക്കി മൂന്ന് പേരും എന്തോ സംസാരത്തിലാണ്. എന്നോട് എന്തോ ചിലതൊക്കെ ചോദിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പിന്നീട് അവർ ഒന്നും ചോദിച്ചുമില്ല. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വാർഡൻ കയറി വന്നു അദ്ദേഹത്തിൻറെ സ്ഥിരം ശൈലിയിൽ ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ വിളിച്ചു. ഞാൻ മടിച്ചു ഇരുന്നപ്പോൾ അല്പം കയർത്തു തന്നെ അദ്ദേഹം എന്നെ വിളിച്ചു. പേടിമൂലം ഞാൻ താഴെ ഇറങ്ങി ചെന്നു.  അദ്ദേഹം രണ്ടു പ്ലേറ്റിൽ ചോറും കറിയും എടുത്തു ഒരു പ്ലേറ്റ് എനിക്ക് തന്നു, എന്നോട് കൈ കഴുകി വരാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ കൈ കഴുകി വന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പ്ലേറ്റ് മുന്നിലേക്ക് വച്ചു അദ്ദേഹം കഴിച്ചുതുടങ്ങി. ഞാൻ കഴിക്കാതിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അദ്ദേഹം സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. അതും അദ്ദേഹത്തിന് ഒരിക്കലും ചേരാത്ത വളരെ സൗമ്യമായ ഭാഷയിൽ.

” ഫൈസൽ, ആരുമില്ലാതാകുന്നതിൻറെ  വേദനയും മറ്റുള്ളവരുടെ ശകാരങ്ങളും കുത്തുവാക്കുകളും കേട്ട് ജീവിക്കുന്നതിൻ്റെ വിഷമവും എല്ലാം എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം. കാരണം മാതാപിതാക്കൾ വളരെ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരാളാണ് ഞാൻ. മറ്റുള്ളവരുടെ  ചീത്ത വിളിയും ശകാരവും ആയിരുന്നു എൻറെ ചെറുപ്പകാലത്ത് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നത്. ബാല്യകാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന പേടി കൗമാരത്തിലേക്ക് കടന്നപ്പോൾ എല്ലാവരോടുമുള്ള വിദ്വേഷമായി മാറി. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്  ഒരാളെയും സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത,  മാന്യമായി സംസാരിക്കാൻ കഴിയാത്ത, എപ്പോഴും കോപം കൊണ്ടു നടക്കുന്ന ഒരാളായി ഞാൻ മാറിയത്. എനിക്ക് ഇനി ഒരു തിരിച്ചുപോക്കില്ല പക്ഷേ നീ  അങ്ങനെ ആവരുത്, നിന്റെ ജീവിതം തുടങ്ങുന്നേയുള്ളൂ. ഉമ്മ നഷ്ടപ്പെടുക എന്നുള്ളത് ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വേദനയേറിയ ഒരു കാര്യമാണ്. എന്നാൽ അത് ജീവിതത്തിൻറെ അവസാനം ഒന്നും അല്ല. നമ്മളെ സ്നേഹിക്കാൻ, സഹായിക്കാൻ ഇനിയും ഒരുപാട് ആളുകൾ ഉണ്ടാകും. അവരെ കാണുക, മനസ്സിലാക്കുക. കൂടുതൽ പറയാൻ എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല, പറയാൻ അർഹതയുമില്ല. പക്ഷേ നീ എന്നെ പോലെ ജീവിതത്തെയും കൂടെയുള്ളവരെയും വെറുക്കുന്ന ഒരാൾ ആകരുത്. സമയത്തിന് ഭക്ഷണം കഴിക്കാതിരിക്കുന്നതും മറ്റു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാതിരിക്കുന്നതും പഠിക്കാതിരിക്കുന്നതൊന്നും  നിൻറെ ഉമ്മ മാത്രമല്ല ഏതൊരു ഉമ്മയും ഇഷ്ടപ്പെടില്ല. അതുകൊണ്ട് നീ ഇന്നു തന്നെ എന്ന് ഞാൻ പറയില്ല, പക്ഷേ പെട്ടെന്നുതന്നെ സാധാരണ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വരണം. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു നിർത്തി. വളരെയധികം വിഷമിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നെങ്കിലും വാർഡൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ എന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്   ഇങ്ങനെയും ഒരു മുഖമുണ്ടായിരുന്നോ. അദ്ദേഹം അനുഭവിച്ച വിഷമങ്ങളാണ് അദ്ദേഹത്തിനെ ഇങ്ങനെയാക്കിയത് എന്നു വിശ്വസിക്കാൻ പ്രയാസം തോന്നി. എന്ത് തന്നെയായാലും അദ്ദേഹത്തെ പോലെയാവരുത് എന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.  ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തിരികെ റൂമിലേക്ക് വന്നു. വാർഡൻ്റെ സൗമ്യമായ വാക്കുകൾ അൽപം ആശ്വാസം പകർന്നുവെങ്കിലും ഉള്ളിലെ ദുഃഖത്തെ മായ്ക്കുവാൻ അതൊന്നും പര്യാപ്തമായിരുന്നില്ല. ഞാൻ പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിലും തീർത്തും നിരാശനായിരുന്നു. എല്ലാവരുടെയും നിർബന്ധപ്രകാരം പരീക്ഷ എഴുതാൻ പോയി എന്ന് മാത്രം.  ആദ്യദിവസം അറബിക്കും മലയാളം സെക്കൻഡും ആയിരുന്നല്ലോ. നല്ലപോലെ പഠിക്കുന്ന ഈ രണ്ടു വിഷയത്തിലും മുഴുവൻ മാർക്കും കിട്ടാൻ സാധ്യത ഉണ്ടായിരുന്നതാണ്. എങ്ങനെയോ എന്തൊക്കെയോ എഴുതി ഞാൻ പോന്നു. പിറ്റേദിവസവും അതേപോലെ തന്നെ. മൂന്നാമത്തെ ദിവസം വെള്ളിയാഴ്ച പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു വന്ന എന്നെ അവിടുത്തെ ഖത്തീബ് ഉസ്താദ് വിളിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹം എന്നോട് സംസാരിച്ചു. “ഫൈസൽ നീ നന്നായി പഠിക്കുന്ന ഒരാളാണ്. ഇസ്ലാമിക നിയമപ്രകാരം ഒരു മരണത്തിൽ മൂന്നു ദിവസത്തിലധികം ദുഃഖം ആചരിക്കാൻ പാടില്ലെന്നാണ്. നിൻറെ ഉമ്മാക്ക് മോൻ നന്നായി പഠിക്കണമെന്ന് വളരെ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നെനിക്കറിയാം. ഇനി അത് നിറവേറ്റി കൊടുക്കുക എന്നുള്ളതാണ് ഒരു മകൻ എന്നുള്ള നിലക്ക് നിൻറെ കടമ അത് നീ നിറവേറ്റി കൊടുക്കണം. അതിനു വേണ്ടിയുള്ള പരിശ്രമം ആകണം ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ. സ്കൂളിൽ ഏറ്റവും ഉയർന്ന മാർക്ക് വാങ്ങി പാസാവേണ്ട നീ ഇങ്ങനെ ദുഖിച്ചിരുന്നാൽ ശരിയാവില്ല. നന്നായി പഠിക്കുക, നല്ല മാർക്ക് വാങ്ങുക, കൂടുതൽ നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം നേടുക,  നല്ല ഉയർന്ന  ജോലി നേടുക ഇതായിരിക്കണം ഇനി നിൻറെ ലക്ഷ്യം. ഉസ്താദിൻറെ വാക്കുകൾ

എനിക്ക് അല്പം പ്രചോദനം നൽകി. അതിനുശേഷം ഞാൻ അല്പം ശ്രദ്ധിച്ചു തന്നെ  പരീക്ഷ എഴുതി.