മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന രാത്രികൾ [Midhun] 83

സർഗ്ഗയുടെ ചെറിയ കണ്ണുകളും മെലിഞ്ഞ ഒതുക്കമുള്ള ശരീരവും 

എന്റെ കണ്ണിലേക്ക് വരുമ്പോ എനിക്ക് ആ രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ഞാനപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ കട്ടിലിൽ പല രീതിയിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങാൻ നോക്കി, കണ്ണിൽ എപ്പോഴും അതെ കാഴ്ച.

അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ വിശാലിനോട് പറഞ്ഞു. വീട് വരെ പോകേണ്ട കാര്യമുണ്ടെന്നും ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടേ എന്നും.

എനിക്കവിടെ നിൽക്കാൻ ആ രാത്രിക്ക് ശേഷം കഴിയുമായിരുന്നില്ല. വിശാൽ സമ്മതം മൂളിയപ്പോൾ ഞാൻ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് ചെന്ന്, അമ്മയും അച്ഛനും എന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ചോദിച്ചതിനോനും എനിക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ എന്റെ മുറിയിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു. കുറെ നേരം ഷവറിൽ നിന്ന് കരഞ്ഞു.

ആരോടും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

ഒടുക്കം ആ വേദനയിലും ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ഒന്നുണ്ടങ്കിൽ സർഗയ്ക്ക് അവൾ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ആ ഇഷ്ടം അത് തന്നെ നടക്കണം എന്ന്.

വിശാലിനെ പിരിയാൻ എനിക്ക് ആവൊ അറിയില്ല. പക്ഷെ എനിക്കതിനു കഴിയണം.

കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു സർഗ്ഗയുടെ വാട്സാപ്പിലെക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചു.

ഞാൻ ഇവിടെയെത്തി, വിശാലിന് എങ്ങനെയുണ്ട് എന്ന്.