മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന രാത്രികൾ [Midhun] 83

വിശാലിന്റെ ഓർമ്മകൾ എന്ന് ഞാൻ ഓമനപ്പേരിട്ട് വിളിക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന പാട്ടുകൾ ആണിവ … അതങ്ങനെയാണ് ചില പാട്ടുകളും അത് നമ്മൾ ആദ്യമായി കേട്ട സന്ദർഭവും എല്ലാം വീണ്ടും കേൾക്കുമ്പോ നമ്മെ ഓര്മപെടുത്തും.

ചിലപ്പോ കണ്ണടച്ച് കരയാനും, മനസിന്റെ ചുവരിൽ കോറി വരക്കാനും എല്ലാം നമുക്ക് തന്നെ തോന്നുന്ന പാട്ടുകൾ…

ഞാൻ കണ്ണടച്ചുകൊണ്ട് ആ തണുപ്പിൽ വിറക്കുന്ന എന്റെ മനസിനെ പതിയെ താരാട്ടു പാടി ഉറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

വിശാൽ….

കോളേജിൽ എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവൻ ആയിരുന്ന, ഇപ്പോഴും എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട എന്റെ സ്വന്തമല്ലാത്ത എന്റെ കാമുകൻ.

അവന്റെ മുഖം മനസിലേക്ക് വരുമ്പോ 

കോളേജിലെ വേനലവധിക്ക് ഞാൻ ഹോസ്റ്റലിൽ തന്നെ നിക്കാൻ തീരുമാനിച്ച ആ ദിവസങ്ങൾ ആണ് ഇപ്പോഴും ആദ്യം എത്തുന്നത്.

ക്യാന്റീനിൽ തനിച്ചിരുന്നു കഴിക്കുന്ന എന്റെ ക്‌ളാസിലെ തന്നെ ഞാൻ സംസാരിച്ചിട്ടില്ലാത്ത, ഒരു വിദ്യാർത്ഥി.

ഈ വെകേഷനും അവൻ എന്തെ പോകാഞ്ഞത് എന്നറിയാനുള്ള ക്യൂരിയോസിറ്റി കാരണമാണ്. അന്ന് അവനോടു സംസാരിച്ചത്. പക്ഷെ 

സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് എന്തെ ഇത്ര നാളും സംസാരിച്ചില്ല എന്ന തോന്നൽ ആയിരുന്നു, രണ്ടു പേർക്കും.

നേരിട്ട് കണ്ടു കണ്ണിൽ നോക്കി സംസാരിക്കാൻ ആയിരുന്നു വിശാലിന് ഇഷ്ടം, ഫോൺ വിളിക്കാൻ അവനൊട്ടും റെഡി അല്ലായിരുന്നു.

സെക്കൻഡ് ഇയറിൽ ഇരുവർക്കും മനസിലായി പരസ്പരം ഇഷ്ടമാണ് എന്ന്. അവനോടൊപ്പം മേൽക്കൂരയില്ലാത്ത കെട്ടിടങ്ങൾക്ക് ഉള്ളിൽ കൈകോർത്തുകൊണ്ട് സംസാരിക്കുമ്പോഴും, കണ്ണുകളിലൂടെ ചുണ്ടുകളിലൂടെ എനിക്കവനോടുള്ള ഇഷ്ടം ഞാൻ പറയുമ്പോഴും എനിക്ക് വിശാലിനെ കിട്ടിയതിൽ അഭിമാനവും ഒരല്പം അഹങ്കാരവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

പാട്ട് നിന്നപ്പോൾ തിരിച്ചു ആ ബസിലേക്ക് ഞാൻ ഓടിക്കയറി,,