ഭ്രാന്തിക്കുട്ടി 5 [Hope] 670

തറയിൽ നോക്കുമ്പോ ചോര തളങ്കെട്ടി നിക്കുന്ന പോലെ തോന്നും….

ഒറ്റക്കാ വീട്ടിലിരിക്കാനുള്ള പേടി കാരണം അച്ഛനും അമ്മയും എവിടെയെങ്കിലും പോകുമ്പോ ഞാൻ കരയും

അതുകൊണ്ടാ അന്നു ഞാൻ കടയിൽ വന്നതു തന്നെ….

അന്ന് ചേട്ടനെ കണ്ടപ്പോ ചേട്ടനെന്റെയടുത്തു വന്നു സംസാരിച്ചപ്പോ എനിക്കു ഭയങ്കര സന്തോഷം തോന്നി

സോറി പറഞ്ഞതൊക്കെ കുറച്ചു നേരത്തേക്കെങ്കിലുമെന്റെ മനസിലുണ്ടായിരുന്ന ആ… ആ വേദന മറക്കാൻ സഹായിച്ചു….പക്ഷെ പേടികൊണ്ടാ ഞാൻ തിരിച്ചൊന്നും മിണ്ടാതെയിരുന്നെ….

പക്ഷെ എന്നെ കാണാൻ വേണ്ടി വീടിന്റെ മുന്നില് വന്നുള്ള ഇരിപ്പു കണ്ടപ്പോ

അങ്ങോട്ടിറങ്ങി വരാനെനിക്കു പേടി തോന്നിയില്ല പകരം ഒരുതരം സുരക്ഷിതത്തമായിരുന്നു ഞാനും സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടന്നോ ഒരു തോന്നലായിരുന്നു….

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ചേട്ടനെന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കിലെന്നു ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്….

ഇപ്പോഴും ആഗ്രഹിക്കുന്നുമുണ്ട്

ആ ആഗ്രഹമാണ് ഇപ്പോഴെന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് എന്റെ കൈയെത്തും ദൂരത്ത്….

പക്ഷെ പക്ഷെയിതെല്ലാം ചേട്ടനോടു പറയണമെന്നെനിക്ക് തോന്നി….

ഒരു പക്ഷെ ചേട്ടൻ അന്നെന്റെ കൂടെ കുറച്ചു നേരം നിന്നിരുന്നെങ്കിൽ സൈക്കിളിൽ കയറ്റിയിരുന്നെങ്കിലെന്റെ ജീവിതം വേറെ രീതിയിലായേനെയല്ലേ???….”

 

അവളു പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ടു ശ്വാസം വിടാൻ പോലും പറ്റാതെയിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ….ഒന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാത്തതു പോലെ…..

 

“… കേൾക്കുമ്പോ തമാശ പോലെ തോന്നുമല്ലേ പക്ഷെ ആ ചെറിയൊരു കാര്യത്തിനും വലിയ വിലയുണ്ടായിരുന്നു….. ഇനി പറ ചേട്ടനിനിയെന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റുവോ????…

കുറച്ചു മുൻപ് വരെ ചേട്ടനെന്നോടുണ്ടായിരുന്ന ഇഷ്ട്ടം ഇപ്പോഴെന്നൊടുണ്ടോ….”

 

അതു ചോദിക്കുമ്പോ പ്രതീക്ഷയുടെയൊരു ചെറു കണമവളുടെ കണ്ണിലെനിക്കു കാണാൻ സാധിച്ചു……..

പക്ഷെ എന്നെയേറെ കുഴപ്പിച്ചൊരു ചോദ്യമായിരുന്നുവത്….

ഏറെ ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ടും അവളെ സ്വീകരിക്കാനെന്നെ എന്തോ ഒന്ന് അനുവദിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല……

 

“…. കള്ളം പറഞ്ഞോ എന്തെങ്കിലും ന്യായം പറഞ്ഞോ ബുദ്ധിമുട്ടെണ്ട …..

എനിക്കു മനസ്സിലാവും….”

 

മറുപടിയില്ലാതെ കല്ലു പോലെയിരുന്നയെന്നെ നോക്കിയൊരു ചിരിയോടെ അവളതു പറയുമ്പോഴും കണ്ണുകളെവിടെയോ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു….

ഞാൻ കാണാതെ അതിനെ ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഉദിച്ചു വരുന്ന സൂര്യനെ നോക്കിയവളിരുന്നു പക്ഷെ അവൾ സ്വന്തം അസ്തമയത്തെ പറ്റി ഓർക്കുകയാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നില്ല…..