പിരിയില്ലൊരിക്കലും 1 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 97

വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് ഞാൻ അവനെ കാണുന്നത് . എന്റെ മുത്തിനെ .,.. ഒരേ വയറ്റിൽ പിറന്നില്ലെങ്കിലും എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പാണ് അവൻ .

അന്ന് അവരെ എല്ലാവരെയും വിട്ട് ഇത്ര ദൂരേക്ക് പോരുമ്പോൾ ഞാൻ ഒരുപാട് കരഞ്ഞിരുന്നു . ഇവന് അന്നൊന്നും വല്യ വിഷമം ഉള്ളത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ല . അല്ല അതിനുള്ള പ്രായം ഒന്നും അവന് അന്നുണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ

എന്റെ അനിയൻ ഒരുപാട് വളർന്നിരിക്കുന്നു . വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവൻ എന്നെ ചേച്ചീ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ എനിക്കുണ്ടായ സന്തോഷം…

“ചേച്ചി കല്യാണം കഴിക്കുന്നില്ലേ… ”

ഇവനെന്താ പെട്ടന്ന് ഇങ്ങനെ ചോദിക്കാൻ ,കുറച്ചു സമയമായി ഇവൻ എന്റൊപ്പം തന്നെ ഇരുന്നു സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു , ഇനി അമ്മയെങ്ങാനും പറഞ്ഞു വിട്ടതായിരിക്കുമോ.

“വന്ന ഉടനെ നിനക്കിതല്ലാതെ വേറൊന്നും ചോദിക്കാനില്ലേ, ഇവിടെ അമ്മേടെ വക എന്നും ഉണ്ട് ഇനി നീ കൂടെ തുടങ്ങു ”

” എന്താണ് വല്ല ചുറ്റിക്കളിയും ഉണ്ടോ ”

അവന്റെ ആ ചോദ്യത്തിൽ ഞാൻ ഒന്ന് പരുങ്ങി , അതവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു എന്നും തോന്നുന്നു . എന്തായാലും വിട്ടുകൊടുക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ

” ഉണ്ടെങ്കിൽ ”

“ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ ആന്റിയോട്‌ പറയാം, നമുക്ക് നടത്താം ”

“മോൻ അങ്ങനെ ബുദ്ധിമുട്ടണം എന്നില്ല, സമയമാകുമ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ പറഞ്ഞോളാം ”

പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ പറഞ്ഞതിലെ മണ്ടത്തരം എനിക്ക് തന്നെ മനസ്സിലായത്

” അപ്പൊ ആരോ ഉണ്ട്, പോരട്ടെ പോരട്ടെ കഥ പോരട്ടെ ”

ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ തന്നെ എന്റെ വായിൽ നിന്നും വീണ ആ വാക്കിൽ തന്നെ അവൻ കടിച്ചു തൂങ്ങി . ഇനി എന്തായാലും വീണിടത്തു കിടന്ന് ഉരുളുക തന്നെ

” എന്ത് കഥ എന്റെ കല്യാണത്തിന് സമയമാകുമ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം എന്നാ പറഞ്ഞെ അല്ലാതെ ”

“ഉവ്വ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു,  നീ കളിക്കാതെ കാര്യം പറയടി  ചേച്ചീ, ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പൊ ആന്റിയെ വിളിച്ചു നിനക്കൊരാളെ ഇഷ്ടമാ എന്ന് പറയും ”