പിരിയില്ലൊരിക്കലും 1 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 100

“വീട്ടിൽ ആരൊക്കെയുണ്ട് ”

“അമ്മ മാത്രേ ഉള്ളു ”

“എന്റെ വീട്ടിൽ ഉമ്മ ,ഉപ്പ , ഒരു ഇക്ക”

അവളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം അവൾ തന്നെ ഉത്തരം പറഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് എനിക്ക് ചോദ്യം ചോദിക്കേണ്ടി വന്നില്ല , സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി അര മണിക്കൂർ കൊണ്ട് തന്നെ ഫർസാനയോട് കുറച്ചു അടുപ്പം തോന്നിത്തുടങ്ങി, വേറെ ആരോടും സംസാരിക്കാത്തത് കൊണ്ട് ഇനി സുഹൃത്തുക്കൾ ആയി ആരൊക്കെ കാണും എന്നും അറിയില്ല

ഫർസാനയുസുള്ള സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ചു ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോൾ ആണ് പല മൂലക്ക് നിന്നും ആയി ഒരു നാലുപേർ എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടത് , വെറും നോട്ടമല്ല ആ കണ്ണുകളിൽ എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം ആയിരുന്നു .ഞാൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവർ കണ്ണ് മാറ്റി

“ഫർസാന , എന്താ കുറച്ചു പേര് എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നെ …”

“ആരൊക്കെ , നോക്കുന്നു”

ഞാൻ എന്നെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ച നാല് പേരെയും അവൾക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്തു , അവരെ നാല് പേരെ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി

“എന്താടീ ചിരിക്കൂന്നേ”

“എടീ , നിന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വിട്ട ആ ഇക്ക ഇല്ലേ”

അവൾ ദീപക് ചേട്ടന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞതും ആ ചിരിക്കുന്ന മുഖം എന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു. അതിന്റെ പ്രതിഭലനം എന്റെ മുഖത്തും ഉണ്ടായി

“ആ , ഈ ചിരി ഇല്ലേ .ഇത് അവരെ ആ ഇക്ക ഇവിടെ ആക്കിയ സമയത്ത് അവരുടെ മുഖത്തും ഉണ്ടായിരുന്നു , പിന്നെ ഓരോരുത്തരെ ആയി ആ ഇക്ക കൊണ്ട് വിടുമ്പോഴും അവരുടെ ഓരോരുത്തരുടെ ആയി മുഖം കറുത്ത് വന്നു . ഇപ്പൊ നീ വന്ന്‌ ആ ഇക്കയോട് ഒരുപാട് നേരം പുറത്ത് നിന്ന് സംസാരിച്ചില്ലേ അതിന്റെ ദേഷ്യമാ അവർക്ക് ”

ഫർസാന പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ വീണ്ടും തല ഉയർത്തി നോക്കി , പിന്നെയും അവർ എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു