നിർഭയം 5 [AK] 367

“എന്താണ് ഇപ്പോഴും കരയുന്നത്… എല്ലാം മറന്നു കളഞ്ഞേക്കൂ കുട്ടീ.. നമുക്ക് വഴി ണ്ടാക്കാം… ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ പേടിക്കേണ്ടെന്ന്…”

“മാഡം… ഞാനിപ്പോ എവിടെയാണ്….”

“മാഡം എന്നൊന്നും വിളിക്കണ്ട… തനിക്കെത്ര വയസ്സുകാണും…ചേച്ചീന്ന് വിളിച്ചോ… എനിക്കൊരു അനിയത്തികുട്ടീനെ കിട്ടുവല്ലോ..പിന്നെ.. താനിപ്പോൾ എന്റെ വീട്ടിലാണ്… സോ ബി കൂൾ…”

“ഇരുപത്തൊന്ന് വയസ്സായി മാ… സോറി ചേച്ചി…”
കണ്ണീരിനിടയിലും അവളുടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വന്നു…എന്നാൽ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവളുടെ മുഖം വാടുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച മഞ്ജു ചോദിച്ചു..

“എന്തു പറ്റി നിനക്ക്… ഏ..”

“ചേച്ചീ… ന്റെ അനിയത്തി.. അമ്മ…”

“അതൊക്കെ നമുക്ക് വഴി ണ്ടാക്കാം ന്നേ… ന്നാലും ഈ തങ്കം പോലത്തെ കൊച്ച് ഇത്രയൊക്കെ അനുഭവിച്ചല്ലോ…”

അവളിൽ ചെറിയൊരു നാണം വിരിഞ്ഞിരുന്നു… ചിലപ്പോൾ ഒരുപാട് നാൾക്ക് ശേഷമുള്ള ചെറുപുഞ്ചിരി..

“ചേച്ചിയും സുന്ദരികുട്ടിയാണല്ലോ… പോലീസുകാരിയാണെന്ന് കണ്ടാൽ പറയില്ല… സിനിമനടിയെ പോലുണ്ട്…”

“പിന്നെ പിന്നെ… അതിനിനി നീ പറഞ്ഞിട്ട് വേണ്ടേ..അത്ര പാവമൊന്നുമല്ല നീ… ഹ്മ്മ്…അല്ല ഇത്രയൊക്കെ വീട്ടിൽ നടന്നിട്ടും നീയെന്താ രക്ഷപെടാഞ്ഞേ….”

“ഒരിക്കൽ രക്ഷപ്പെടാൻ ഓടിയതാ ചേച്ചി… എങ്ങോട്ടെങ്കിലും