നിഴലായ് അരികെ -7 [ചെമ്പരത്തി] 328

അത്യാവശ്യം സാധനങ്ങളും എടുത്തു നന്ദൻ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോഴേക്കും ആര്യയെ റൂമിലേക്ക്‌ മാറ്റിയിരുന്നു എങ്കിലും അവൾ നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു….

നന്ദൻ മിക്കപ്പോഴും അടുത്തുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും അവൾ അത്യാവശ്യത്തിനല്ലാതെ ഒന്നും തന്നെ സംസാരിച്ചില്ല… നന്ദൻ ഒന്നും ചോദിക്കാനും പോയില്ല…

*********

മൗനം മൗനത്തിലലിഞ്ഞപ്പോൾ, വര്ഷങ്ങളുടെ സൗഹൃദത്തിനു മുറിവേറ്റപോൽ   വേദനിച്ചിരുന്നോ അവർ ???

പറയാനുള്ളതെല്ലാം പറഞ്ഞു തീർക്കണം അത് വേദനയെങ്കിലും, സന്തോഷമെങ്കിലും… പെട്ടന്നു സ്വന്തമായിട്ടൊരു  തീരുമാനമെടുത്തപ്പോൾ അന്യയായതു കുഞ്ഞിലേ കൈ പിടിച്ച, എപ്പോഴും കൂടെക്കൂട്ടും എന്ന് പറഞ്ഞ സൗഹൃദം ആയിരുന്നോ…….. അതോ…………

ജീവിതാവസാനംവരെ കൂടെയുണ്ടാകുന്ന  ഒരു തീരുമാനം എടുത്തപ്പോൾ ചോദിക്കാമായിരുന്നില്ലേ ഒരിക്കലെങ്കിലും…..അത് നിനക്കൊരിക്കലും യോജിക്കില്ല എന്ന് പറയാൻ പലവട്ടം ശ്രമിച്ചിട്ടും ഒരവസരം പോലും കൊടുത്തില്ലല്ലോ….അതോ എപ്പോഴും അരികിലുണ്ടാകും എന്ന് വ്യാമോഹിച്ചു പോയോ….. ഒരിക്കലെങ്കിലും പറയാനുള്ളത് പറയാൻ അവസരം കൊടുക്കാമായിരുന്നില്ലേ…… നല്ലൊരു ശ്രോതാവായി മാറാമായിരുന്നു…….ജീവിതത്തിൽ ചില നക്ഷത്രങ്ങൾ ഒത്തിരിയേറെ വിലപ്പെട്ടതായിരുന്നു എന്ന് മനസിലാക്കണമെങ്കിൽ,  അവയുടെ പ്രഭകെട്ടുപോകണം…… ജീവിതത്തിന്റെ ഗതി നിർണയിക്കാൻ പോലും ശക്തിയുള്ളവ ആയിരുന്നു അവ എന്ന് മനസിലാക്കുമ്പോഴേക്കും പലരും വൈകിപ്പോയിരുന്നിരുന്നെന്നു എന്തെ നീ മനസിലാക്കിയില്ല?? ………….

പിറ്റേന്ന് ഉച്ചയോടെ ആര്യയെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തു. മമ്മിയുടെ തോളിൽ തൂങ്ങി ഹോസ്പിറ്റലിന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ മുന്നിലേക്ക്‌ വന്ന ഔഡി A3യും ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലെ പപ്പയെയും കണ്ടു  അവളുടെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു…. കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ചുറ്റും പരതുന്നത് കണ്ട പപ്പാ പറഞ്ഞു

“കഥകളി കാണിക്കാണ്ട് ഇങ്ങോട്ട് കേറിക്കെ പെണ്ണെ…… നിന്റെ രഥം  വന്നിട്ട് പോകാനിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഇന്ന് രാത്രി ആകും…. ”

“ഓ…… ശരി……. പിന്നെ പൈസ ഇതിനെക്കഴിഞ്ഞും ഇത്തിരി കുറവാണെന്നേയുള്ളൂ…… എനിക്ക് ആ വണ്ടിയാ ഇഷ്ടം…… ”

മമ്മിയുടെ കൈ വിടീച്ചു, മുടന്തി മുടന്തി അവൾ മുന്നിലെ  സീറ്റിൽ കയറിയിരുന്നു…മമ്മി പിന്നിലും…. കാർ പതിയെ പുറത്തേക്കു നീങ്ങി.