നിഴലായ് അരികെ -10 [ചെമ്പരത്തി] 360

“നിന്നെ  ഒരു തവണ ഞങ്ങൾ വെറുതെ വിട്ടതാണ്…. ഇനിയും അങ്ങിനെ ഉണ്ടാകുമെന്നു വിചാരിക്കരുത്….. ”

ബോബിയോട് പറഞ്ഞിട്ട് നന്ദൻ പ്രിയക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു….

 

“പ്രിയ……. ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്….. പക്ഷെ എനിക്ക് ആ ഫോൺ  തരാൻ കഴിയില്ല….. പറ്റുമെങ്കിൽ വിശ്വസിക്കുക…. പറ്റുമെങ്കിൽ മാത്രം…. ”

 

പ്രിയ പതിയെ ഒന്നു തലയാട്ടി…. എങ്കിലും അവളുടെ മുഖഭാവം എന്തെന്ന് നന്ദന് മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല….

 

എഴുന്നേറ്റ് വന്ന ബോബിയുടെ മുഖം വേദനയിലും, അത്രയും പേരുടെ മുന്നിൽ വച്ചു അടി കിട്ടിയ പകയിലും നീറിപ്പുകഞ്ഞു…..

 

കുറെ പേരൊക്കെ അവർ പറഞ്ഞത് അംഗീകരിച്ചുവെങ്കിലും പലരുടെയും മനസ്സിൽ ഒരു കരടായി കിടന്നു…..

 

നന്ദനെയും ആര്യയെയും രൂക്ഷമായി ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് പ്രിയയെയും കൂട്ടി അവളുടെ അച്ഛൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു…

കുറച്ചു മുന്നോട്ട് നടന്ന പ്രിയ, തല ചെരിച്ചു നന്ദനെ നോക്കി….. അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ ചെറു പുഞ്ചിരി കണ്ടു നന്ദൻ ആശ്വാസത്തോടെ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു….

 

അപ്പോഴേക്കും കൂടി നിന്നവരെല്ലാം പോയിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു…. പുറകെ വേദന കടിച്ചമർത്തി പോകാൻ തുടങ്ങിയ ബോബിയെ നന്ദൻ വിളിച്ചു ….

 

“ബോബി………. ഇപ്പോൾ ഈ കഴിഞ്ഞ പ്രശ്നങ്ങളിൽ എവിടെങ്കിലും നിന്റെ തല  ഉണ്ടെന്നു ഞാൻ അറിഞ്ഞാൽ, പിന്നെ മറ്റൊരു ഐഡിയ ആലോചിക്കാൻ നിനക്ക് കഴിയാതെ വരും……. ഓർത്തു വച്ചോ….. ”

 

ബോബി ഒന്നും പറയാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു…

 

എല്ലാവരും കണ്ണിൽ നിന്നും മറഞ്ഞതോടെ നന്ദൻ ആര്യയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

 

“അമ്മൂ…. ”

നന്ദന്റെ ആർദ്രമായ വിളികേട്ട്  അവളിൽ അടക്കിവച്ചിരുന്ന സങ്കടം എല്ലാം ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ ആയി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു…..

കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിലത്തേക്കിരുന്ന അവളെ നന്ദൻ പിടിച്ചെഴുനേല്പിച്ചു, തോളിൽ കയ്യിട്ട് തന്നോട് ചേർത്ത് ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് നടന്നു…

 

“അമ്മൂസെ……. നീ സങ്കടപ്പെടേണ്ട….. സത്യം നമുക്കറിയാമല്ലോ… പിന്നെ ആ ഫോൺ……അത്  നമ്മുടെ കയ്യിൽ ഉണ്ടല്ലോ…. അത് നമുക്ക് നശിപ്പിച്ചു കളയാം….. ടെൻഷൻ വേണ്ടാട്ടൊ….”

 

നന്ദൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം കേട്ടുവെങ്കിലും ആര്യ ആകെ തകർന്നു പോയിരുന്നു…. ഇത് മനസിലാക്കിയ നന്ദൻ അവളെ ഒന്നുകൂടി തന്നിലേക്കു ചേർത്തണച്ചു…