നിഴലായ് അരികെ -10 [ചെമ്പരത്തി] 359

തുടങ്ങിയിരുന്നു…. ഉറക്കത്തിൽ തന്റെ കൈ കൊണ്ട് പതിയെ, അടർന്നു മാറിയ നന്ദന്റെ കൈകളെ തേടുന്ന ആര്യയെ,പുതപ്പ് വലിച്ചു അവൻ പുതപ്പിച്ചു……..ഒരു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെയുള്ള നിഷ്കളങ്കമായ ഉറക്കം നോക്കി നിന്നപ്പോൾ തന്റെ മനസിന്റെ ഭാരം കുറയുന്നത് നന്ദൻ അറിഞ്ഞു……. ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരിയുമായി അവൻ വീണ്ടും സോഫയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു…

 

 

 

********

 

 

 

പിറ്റേന്ന് ഇരുവരും കോളേജിൽ പോയില്ല….

അടുത്തദിവസം കോളേജിൽ എത്തിയ ഇരുവരെയും വരവേറ്റത് എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തെ പരിഹാസം ആയിരുന്നു…….

കാർ കോളേജ് ഗേറ്റ് കടന്നപ്പോൾ മുതൽ, തങ്ങളെ നോക്കുന്നവരുടെ മുഖത്തെ പരിഹാസം കണ്ടു നന്ദനും ആര്യയും കാര്യമറിയാതെ  അസ്വസ്തരായി…..

 

 

പാർക്കിങ്ങിൽ വണ്ടി വച്ചിട്ട് ഇരുവരും കൂടി ഓഫീസ് ബിൽഡിങ്ങിലേക്കു നടന്നു……. പഞ്ച് ചെയ്തിട്ട് സ്റ്റാഫ്‌റൂമിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ

 

അവിടെ, നോട്ടീസ് ബോർഡിന് മുന്നിൽ കൂടിയിരുന്ന അധ്യാപകരെയും വിദ്യാർത്ഥികളെയും കണ്ട് അവർ അങ്ങോട്ട് നടന്നു…

കൂടി നിന്നവരെ വകഞ്ഞു മാറ്റി നോട്ടീസ് ബോർഡിലേക്ക് നോക്കിയ ആര്യ, വീഴാതെ ഒരു താങ്ങിനെന്നവണ്ണം നന്ദന്റെ കയ്യിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചു……

കൂടി നിൽക്കുന്നവരുടെ  മുന്നിൽ തന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയരുതേ എന്ന് വൃഥാ ആഗ്രഹിച്ചുവെങ്കിലും,  പറയാതെ തേടി വന്ന നീർക്കണങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച മൂടൽ മഞ്ഞിൽ മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന കാഴ്ചകൾ അവ്യക്തമായി മാറുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു..

 

രണ്ടു ദിവസം മുൻപ് ആരോ എടുത്ത ഫോട്ടോ വലുതാക്കി…

 

‘കോളേജ് അധ്യാപകരുടെ ലീലാവിലാസങ്ങൾ ‘

 

എന്നൊരു അടിക്കുറിപ്പും ഇട്ടു നോട്ടീസ് ബോർഡിൽ ഒട്ടിച്ചിരിക്കുന്നതു കണ്ട് നന്ദന്റെ ഉള്ളിലും ഒരു നടുക്കം മിന്നി മറഞ്ഞു…

 

അപ്പോഴേക്കും അവരെ കണ്ട് കൂടിനിന്നവർക്കിടയിൽ ഒരു കുശുകുശുപ്പ് ഉണ്ടായി …….

അത് കണ്ട നന്ദൻ അവളെയും കൂട്ടി സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു…..

പക്ഷെ അവിടെയും സ്ഥിതി അധികം വ്യത്യസ്തം ആയിരുന്നില്ല…..

 

അവരോട് ആരും അധികമൊന്നും ചോദിച്ചില്ല എങ്കിലും എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിലും, വാക്കുകളിലും ഒളിഞ്ഞിരുന്ന പരിഹാസ ധ്വനി, ഒരു കാര മുള്ള് പോലെ അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ കീറിമുറിച്ചു ……..