നന്ദന 6 [ Rivana ] 124

 

“ മാമ… “ കരച്ചിലോടെ ഞാൻ വിളിച്ചു.

 

“ എന്താ മോളെ,, എന്താ എന്ത് പറ്റി മോൾക്, മോൾ കരയാണോ ശബ്‌ദം ഒക്കെ മാറിക്കാണല്ലോ “ ദിവാകരൻ മാമ എന്നോട് ആവലാതിയോടെ ചോദിച്ചു.

 

“ മാമ.. മാമാ.. അച്ഛാ.. അച്ഛൻ എണീക്കുന്നില്ല “

ഞാൻ വിതുമ്പലോടെ പറഞ്ഞു.

 

“ എന്താ പറഞ്ഞേ വിജയൻ എണീക്കുന്നില്ലന്നോ… “ ഒരാശങ്കയോടെ മാമൻ പറഞ്ഞു.

 

“ ഞ… ഞ… ഞാൻ കുറേ… വിളിച്ചു… എണീക്കുന്നില്ല അച്ഛൻ “

 

“ മോൾ പേടിക്കണ്ട മാമൻ ഇപ്പൊ അങ്ങോട്ട് വരാ “ അതും പറഞ്ഞു മാമൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.

 

ഞാൻ വീണ്ടും അച്ഛനെ എണീപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷെ ഫലമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല എന്തൊക്കെയോ അച്ഛനോട് പദം പറഞ്ഞു എണീപ്പിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

 

അപ്പോഴാണ് താഴെ വാതിൽ മുട്ടുന്ന ശബ്‌ദം കേട്ടത് . അത് ദിവാകരൻമാമ ആയിരിക്കും എന്നെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ഞാൻ നേരെ താഴേക്ക് ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു.

 

“ എന്താ.. എന്താ മോളെ വിജയൻ പറ്റിയെ അവൻ എവിടെ “ വന്ന പാടെ ആകെ ടെൻഷനോട് കൂടെ ദിവാകരൻ മാമ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

 

“ ഞാ.. ഞാൻ കുറെ വിളിച്ചു…. പ.. പക്ഷെ… അച്ഛൻ എണീക്കുന്നില്ല മാമാ…. “ ഞാൻ കരച്ചിൽ അടക്കി പിടിക്കൻ ശ്രെമിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു റൂമിലേക്കു നടന്നു.

 

ദിവാകരൻ മാമ അച്ഛനെ കുറച്ചു സമയം സാകൂതം നോക്കിയിട്ട് എനിക് നേരെ ദയനീയമായി നോക്കിക്കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു .

 

 

“ മോളെ… അജയൻ… പോയി “ വിഷമത്തോടെയും ചെറു വിക്കലോടെയും ആണ് മാമ പറഞ്ഞത്.

 

അത് കൂടെ കേട്ടതോടെ എന്റെ മാനസിക നില ആകെ തെറ്റിയിരുന്നു. അതോടൊപ്പം എന്റെ ബോധവും മറഞ്ഞിരുന്നു. അവിടെ എന്താണ് പിന്നെ ഉണ്ടായതെന്ന് ഒന്നും എനിക്ക് വ്യക്തമല്ല.

 

തുടരും…