ദക്ഷാർജ്ജുനം 16 [Smera lakshmi] 136

“അവളുടെ മിഴികളിൽ നിന്നും അഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങൾ ചിതറി.”

“തന്റെ മുൻപിൽ അഭൗമമായ തേജസ്സോടെ നിൽക്കുന്ന ബാലികയെ കണ്ട് ത്രിലോചനന്റെ മുഖത്തെ വിജയച്ചിരി മാഞ്ഞു.”

“ഒരുൾക്കിടിലത്തോടെ അയാൾ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.”

“അനന്തഭദ്ര”

ഭയപ്പാടോടെ ത്രിലോചനൻ മന്ത്രിച്ചു.

“അതേ അനന്തഭദ്ര….ഈശ്വരമംഗലത്തെ അനന്തഭദ്ര.”

“ഈ ദിവസത്തിനു വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരിപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങളായി.”

“നീ ചെയ്യുന്ന കർമ്മത്തിലൂടെ ഭൈരവൻ എനിക്ക് തീർത്ത ബന്ധനത്തിന്റെ ശക്തി ഇല്ലാതാകും എന്നെനിക്കറിയാമായിരുന്നു.”

“പരിഭ്രമത്തിനിടയിലും ത്രിലോചനൻ സ്വരക്ഷയ്ക്കുള്ള മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.”

“തന്റെ മുൻപിൽ ചാട്ടവാറിന്റെ താഡനമേറ്റ് നിൽക്കുന്ന ദക്ഷയെ ഭദ്ര അലിവോടെ നോക്കി.
അവളുടെ കോപം ഇരട്ടിയായി.”

“ഭൈരവാ….”

“അനന്തഭദ്ര അലറികൊണ്ട് അവിടെ ഇരുന്ന മണ്ണ്പ്രതിമയിലേക്ക് നോക്കി.”