തിരുഗണിക-2 [Harshan] 3797

തുടകൾക്കിടയിൽ പരക്കുന്ന ചൂട് കൊണ്ട് മുത്തപ്പന് പൊട്ടിയൊലിച്ചു എന്ന് മന്ദഹാസത്തോടെ മൃണാളിനി തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

തന്റെ രേതസ്സ് ഒഴുക്കി തളർന്നു മൃണാളിനിയുടെ പുറത്തു നെഞ്ഞമർത്തി കിടന്നു നായ നാവു നീട്ടി ശ്വാസമെടുക്കും പോലെ നാവു പുറത്തേക്ക് നീട്ടി ,,,,ഹാ ,,,,,,,,, ഹാ,,,എന്ന് മുത്തപ്പൻ ശ്വാസമെടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഒരു ചിരിയോടെ മൃണാളിനി പുറം ഉയർത്തി നിന്നപ്പോൾ കതിരവൻ മുത്തപ്പനും നേരെയായി അവളുടെ പുറത്ത് ചാരി നിന്നു, മൃണാളിനി കയറിൽ കൊരുത്ത പാത്രം കിണറിലേക്ക് ഇട്ടു വെള്ളം കോരി ആ വെള്ളം എടുത്തു വൃത്തിയാക്കേണ്ടയിടം വൃത്തിയാക്കി കതിരവൻ മുത്തപ്പനെയും വെള്ളം തൊടീപ്പിച്ചു വസ്ത്രം ധരിച്ചു, തളർന്നെങ്കിലും സന്തോഷവാനായ കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ അവളെയും കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

ശതരൂപയെ ഉണർത്തി അവൾക്ക് രക്ഷ എഴുതി അരയിൽ ധരിപ്പിച്ചു

അവൾക്ക് വേണ്ട മരുന്നുകളും നൽകി

ഇറങ്ങും നേരം മന്ത്രക്കാരൻ കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ മൃണാളിനിയുടെ കാതിലോതി “ഇവളെ പഞ്ചവൻ കാട്ടിലെ വേതാളത്തിനു അടിമ നിവേദിക്കണം, വേതാളം പ്രസാദിച്ചാൽ പിന്നെ ഇവൾക്ക്  നേരെ വരുന്ന കൂടോത്രമൊക്കെ വേതാളം ആട്ടിപ്പായിക്കു൦”

മൃണാളിനി മകളെക്കൊണ്ട് കതിരവൻ മുത്തപ്പനു ദക്ഷിണ നൽകി കാലിൽ വീണാനുഗ്രഹം വാങ്ങിപ്പിച്ചു.മന്ത്രക്കാരൻ കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ അവിടെ നിന്നും അവരിരുവരെയും യാത്രയാക്കി.

അപ്പോളേക്കും സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ വീടിനകത്തേക്ക് കയറും മുൻപ് തന്നെ ഉറക്കെ ചുമച്ചു തുടങ്ങി

ചുമച്ചു ചുമച്ചയാൾക്ക് ശ്വാസം എടുക്കാൻ സാധിക്കാതെ മരത്തൂണിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

വീടൊക്കെ കുലുങ്ങുന്ന പോലെ

വീടിനുള്ളിൽ മണിശബ്ദം മുഴങ്ങുന്നു

കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ  ഭയത്തോടെ വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ഉമ്മറത്ത് ഒരു രുപത്തെ കണ്ടു. തനിക്ക് നേരെ ദംഷ്ട്ര നീട്ടുന്ന കറുത്തൊരു രൂപത്തെ.

ഭയത്തോടെയാൾ പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങാൻ നേരം കടുത്ത നെഞ്ച് വേദനയാൽ കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ നെഞ്ചിൽ അമർത്തിപിടിച്ചു,

ശക്തിയിൽ ചുമച്ചയാളുടെ  വായിൽ നിന്നും ചോര ചാടികൊണ്ടേയിരുന്നു.

കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ പ്രാണരക്ഷർത്ഥം പുറത്തേക്ക് ഓടുകയുണ്ടായി.

ഒരല്പം ദാഹജലത്തിനായി അയാൾ കിണറ്റിൻ കരയിലേക്ക് നിരങ്ങി വേച്ചു നീങ്ങി.

കിണർവരിയിൽ എത്തിയപ്പോളേക്കും ശക്തിയിൽ എന്തോ തള്ളുന്ന പോലോരു തോന്നലിൽ മന്ത്രക്കാരൻ കതിരവൻ മുത്തപ്പൻ ആ ആഴമുള്ള കിണറ്റിലേക്ക് വീണു

വെള്ളത്തിൽ വീണ ശബ്ദമുയർന്നുവെങ്കിലും ചുറ്റുപാട് ആരുമില്ലാത്തതിനാൽ ആരും തുണയില്ലാതെ വെള്ളത്തിൽ ആഴ്ന്നു മുത്തപ്പൻ പെടുമരണപ്പെട്ടു.

അന്നേരം ചെയ്ത കർമ്മത്തിൽ വന്നുപോയ ഒരു പിഴവ്

പിഴവ് ഉഗ്രസേവാമൂർത്തികൾ പൊറുക്കില്ല.

മൂർത്തി കോപം തന്നെ മരണകാരണവും.