തിയോസ് അമൻ 1 (The beginning) [NVP] 207

അവൾ കോപം നിറഞ്ഞു വളരെ ഉച്ചത്തിൽ ആണ് അവനോടു അത് ചോദിച്ചത് അതിൽ അവനോടുള്ള വെറുപ്പും ദേഷ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

 

” അത്…… രാവിലെ തന്നെ മുതലാളി പറമ്പിൽ കുറച്ചു പണി പറഞ്ഞിരുന്നു അത് ഇപ്പോഴാ കഴിഞ്ഞേ…. ”

 

സത്യത്തിൽ അത് മാത്രം ആയിരുന്നില്ല കാര്യം പണികഴിഞ്ഞു വന്നു ഓരോന്നും ആലോചിച്ചപ്പോൾ അവൻ ഇതിനെ കുറിച്ച് മറന്നു പോയിരുന്നു.

 

ഈ മറുപടി അവളെ ഒട്ടും തന്നെ ഉലച്ചില്ല. അവളുടെ ദേഷ്യം അത് കണ്ണുകളിൽ പ്രത്യക്ഷം ആയിരുന്നു.

 

“എന്താ…….. എന്താ…….. ഇവിടെ പ്രശ്നം ”

പുറത്തെ ബഹളം കേട്ട് മുത്തശ്ശൻ ആണ് വന്നത്. ഒപ്പം കൗസല്യ മുത്തശ്ശിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. മനുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ മുത്തശ്ശി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു മനു തിരിച്ചു ഒന്ന് ചിരിച്ചു എന്ന് വരുത്തി.

 

“എന്താ മോളെ ഇവിടെ പ്രശ്നം…. നീ എന്തിനാ ആ ചെക്കനോട് ദേഷ്യപെടുന്നേ….”

 

മുത്തശ്ശി സ്നേഹത്തോടെ ആണ് അത് ചോദിച്ചത്.

 

“ഇവന് ഇവിടെ പണി ചെയ്യാതെ ഇരുന്നു തിന്നാൻ ഉള്ള പരിപാടിയാണ്. പറഞ്ഞ പണി ഒന്നും ചെയ്യാണ്ട് ഇവിടെ ഇരുന്നു ഞണ്ണാൻ…. ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല …….. ഓരോ തെണ്ടികളും വന്നോളും വെറുതെ മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്താൻ.”

 

അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ ഉള്ളിലേക്ക് കലി തുള്ളി കേറിപോകുന്നത് എല്ലാരും നോക്കി നിന്നു. അവനു ഇതൊക്കെ ശീലം ആയതു കൊണ്ട് ഒരു വിഷമവും അവനു തോന്നീല്ല…. എന്നതാണ് സത്യം. മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിക്കും ഗായത്രിയെ വളരെ കാര്യമാണ് അതുകൊണ്ട് തന്നെ മുഖം കറുപ്പിച്ചു അവളോട്‌ സംസാരിക്കാരും ഇല്ല.

 

“നീ അത് കാര്യം ആക്കണ്ട മോനെ നിനക്ക് ആരോയുന്നതല്ലേ അവളുടെ ദേഷ്യം…”

എനിക്ക് വിഷമം ആയി എന്ന് കരുതി മുത്തശ്ശൻ ആണ് അത് പറഞ്ഞത്. മനു അതിനു ഒന്ന് ചിരിച്ചതിനു ശേഷം തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

“ഈ കുട്ടിയുടെ ഈ സ്വാഭാവം എന്നാണാവോ ഈശ്വരാ…. ഒന്ന് മാറുക…”

 

മുത്തശ്ശി ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു ഇരുവരും ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു.

മനു അന്നത്തെ പണി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു നേരം ഒരു ആറു മണി ആയിക്കാണും അപ്പോഴാണ് ഒരു വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടത്. അതിൽ നിന്നു ഇറങ്ങി വന്നത് സാവിത്രി ആയിരുന്നു വീരഭദ്രന്റെ ഏക സഹോദരി ഒപ്പം ഭർത്താവ് രാഘവനും മക്കൾ രാഹുലും രേണുകയും ആയിരുന്നു. വീരാബാദ്രനെ പോലെ തന്നെ വാശികാരിയും ദേഷ്യക്കാരിയും ആണ് സാവിത്രി അതുകൊണ്ട് തന്നെ സാവിത്രിയെ കണ്ടതോടെ തനിക്കുള്ള ദുരിതത്തിന്റെ അളവ് കൂടി എന്ന് അവനു മനസിലായി. പക്ഷെ മകൾ രേണുക അതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായാണ് പെരുമാറുക എല്ലാരോടും സന്തോഷത്തോടെ മാത്രമേ ഇതുവരെ കണ്ടട്ടുള്ളു. മനുവിനോടും അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ ആണ്. മനുവിനോട് സ്നേഹത്തോടെ സംസാരിക്കുന്നതിൽ മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിക്കും ശേഷം രേണുക ആണ്. രേണുകയെ കാണുന്നത് മനുവിന് ഇഷ്ടം ആണെങ്കിലും ഒപ്പം സാവിത്രിയെ കൂടി കാണുമ്പോൾ മനുവിന് അത് സമിശ്ര വികാരമാണ് കരയണോ ചിരിക്കണോ എന്നറിയാത്ത പോലെ… ☺️.

 

“ഇവര് എന്താണാവോ ഇപ്പൊ വരാനായിട്ട് എന്തെങ്കിലും പരിപാടി ഉണ്ടോ തറവാട്ടിൽ.”

മനു അവനോടു തന്നെ ചോദിച്ചതാണ് അത് കാരണം സാവിത്രി അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും വിശേഷം ഇല്ലാതെ കുടംബ സമേതം കെട്ടി എടുക്കാറില്ല എന്ന് മനുവിന് അറിയാം.അവിടെ എന്തെങ്കിലും നടന്ന തനിക്കെന്താ എന്ന മട്ടിൽ അവൻ തിരികെ അവന്റെ പണികളിൽ ലയിച്ചു.

അന്നത്തെ പണികൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു അവൻ കിടക്കാനുള്ള വീട്ടിലേക്കു നോക്കി ഒന്ന് ദീർഘശ്വാസം വിട്ടതിനു ശേഷം കുളിച്ചു വീട്ടിൽ കേറി മറ്റുള്ള പണിക്കാർക്കൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ഭക്ഷണം ഒക്കെ തറവാട്ടിൽ നിന്നു തന്നെ എത്തിക്കും അതൊക്കെ മുത്തശ്ശൻറെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരമാണ് അതുകൊണ്ട് പണിക്കാർക്ക് ഇവിടെ ഭക്ഷണത്തിന് ക്ഷാമം ഒന്നും ഇല്ല. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു അവൻ കീറി പറിഞ്ഞ പായ ഇട്ടു കിടന്നു, എത്ര പണി എടുത്താലും ക്ഷീണം ലെവലേശം അവനെ ബാധിക്കാറില്ല എന്നതാണ് അവനെ എപ്പോഴും ആശങ്ക പെടുത്തുന്നത് ഒപ്പം മറ്റൊരു കാര്യം അവനു ഇത് vare യാതൊരു തരത്തിലുള്ള അസുഖങ്ങളും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടില്ല എന്നതാണ്. ഇന്നും അത് അവനും അവനു ചുറ്റും ഉള്ളവർക്കും അത് അത്ഭുതം തന്നെ ആണ്. മനസ് ചിന്തകളിൽ മുഴുകി നിക്കുമ്പോൾ പതിയെ അവനെ നിദ്ര പുൽകി തുടങ്ങിയിരുന്നു.

എങ്ങും ഇരുട്ട് പരന്നിരിക്കുന്നു. ഇരുട്ടിനെ മറയാക്കുന്നവർക്ക് ഏറെ ഇഷ്ട പെട്ട സമയം ആണിത്. ആ ഇരുട്ടിൽ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ നിക്കുകയാണ് മനു. പെട്ടന്ന് എവിടെ നിന്നോ ഒരു ചെറിയ പെൺകുട്ടിയുടെ കരച്ചിൽ കേൾക്കാം ഒപ്പം മറ്റു കുട്ടികളിടെയും. ഒരു പഴയ കെട്ടിടം ഉണ്ട് മനു വേഗം തന്റെ കാലുകൾ ആ കെട്ടിടത്തെ നോക്കി ചലിപ്പിച്ചു അവിടെ കേറിയതും അവനു അത് കണ്ടു നിക്കാൻ ആയി കഴിഞ്ഞില്ല അവന്റെ കാലുകൾ ചലിക്കുന്നില്ല അവന്റെ ശക്തികൾ ചോരുന്ന പോലെ.