തിയോസ് (The beginning )

Author :NVP

കഥ തുടക്കത്തിൽ അത്രയ്ക്ക് എനിക്ക് ത്രില്ലിംഗ് ആയോ ഇന്ട്രെസ്റ്റിംഗ് ആയോ എഴുതാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല എന്നാൽ ഈ ഭാഗങ്ങൾ ഒഴിവാക്കാനും പറ്റുന്നില്ല…… എന്തായാലും നിങ്ങൾ വായിച്ചു അഭിപ്രായം പറയുക… ?

ഇന്നും പതിവ് പോലെ അവൻ രാവിലെ തന്നെ ഗജേശ്വരം തറവാട്ടിൽ മറ്റുള്ള നാലു പണികർക്കൊപ്പം അവനും പണി ആയുധങ്ങളും ആയി ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. പ്രായം ഒരു ഇരുപത് കാണും അവനു ഇപ്പോൾ. പ്രായത്തിനേക്കാളും ഉറച്ച ശരീരം ആണ് അവനു.മുടിയും താടിയും വെട്ടി ഒതുക്കാതെ അലങ്കോലമായി കിടക്കുകയാണ്.വേഷം ആണെങ്കിൽ മുഷിഞ്ഞ കീറി പറിയാനായ ഷർട്ടും പാന്റും ആണ്.

ആറോ എട്ടോ വർഷം ആയി ഈ തറവാട്ടിൽ പണി എടുക്കുന്നു.ആരും ഇല്ലാത്ത ഒരു അനാഥൻ ആണ് ഇവൻ അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആർക്കും അവനെ ഉപദ്രവിക്കാം കാരണം ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരുമില്ലാത്തവൻ അല്ലെ. രാവിലെ തന്നെ പറമ്പിലെ അടക്ക മരങ്ങൾക്കും തേങ്ങുകൾക്കും തടം എടുക്കലാണ് പണി ഉച്ചക്ക് ശേഷം വളം പറഞ്ഞത് വരും അതിനു മുന്ന് തടം എടുക്കണം ഇല്ലെങ്കിൽ ഇനി അത് മതി ഇന്നത്തേക്ക്……

ഉച്ചയായപ്പോഴേക്കും പണി എല്ലാം കഴിഞ്ഞു. അരയിൽ കെട്ടിയിരുന്ന തോർത്താഴിച്ചു വിയർപ്പല്ലാം തുടച്ചു അവർ താമസിക്കുന്ന വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു. പണിക്കാർ എല്ലാവരും അവിടെ ആണ് താമസിക്കുക അവിടെ തന്നെ ആണ് പണിസാധനങ്ങളും സൂക്ഷിക്കുന്നത്. വീടെന്നു അതിനെ തീർത്തും പറയാൻ പറ്റില്ല ഓലക്കൊണ്ട് മേഞ്ഞ അല്പം വീതിയും നീളവും ഉള്ള ഒരു വിറകു പുര.എപ്പോ പൊളിഞ്ഞു വീഴുമെന്ന് പോലും പറയാൻ പറ്റില്ല.തറവാടിന്റെ പിന്നിൽ ആണ് അവരുടെ താമസസ്ഥലം പോകുമ്പോൾ തറവാടിന്റെ ഉമ്മറത്തു ചാരു കസേരയിൽ ദയനന്ദൻ മുത്തശ്ശൻ അധികഠിനമായ എന്തോ ചിന്തയിൽ ആണെന്ന് മനസിലായി.തറവാട്ടു കാരണവർ ആണ് ഇന്നും തറവാട്ടിൽ മുത്തശ്ശൻറെ വാക്കാണ് അവസാന വാക്ക് എല്ലാരേയും വിറപ്പിക്കുന്ന മുത്തശ്ശൻറെ മൂത്തമകൻ ആയ വീരാബാദ്രനു പോലും മുത്തശ്ശനോട് എതിർത്തു പറയാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ല. എന്നാൽ മുത്തശ്ശൻ വീരഭദ്രന്റെ നേരെവിപരീതമാണ് പേരുപോലെ തന്നെ എല്ലാരോടും ദയ ആണ് എല്ലാവരോടും ചിരിച്ചു സംസാരിക്കും മറ്റുള്ളവരുടെ കഷ്ടപാടുകൾ കണ്ട് മനസ്സിലാക്കി സഹായിക്കും അങ്ങനത്തെ ഒരു മനുഷ്യൻ ആണ് അദ്ദേഹം. നാട്ടുകാർക്ക്‌ മുത്തശ്നോട് സ്നേഹം കൊണ്ടുള്ള ബഹുമാനം ആണെങ്കിൽ വീരഭദ്രനോട് നാട്ടുകാർക്ക്‌ പേടികൊണ്ടുള്ള ബഹുമാനം ആയിരുന്നു.

അങ്ങനെ പണികഴിഞ്ഞു താമസംസ്ഥലത്തേക്ക് പോകുമ്പോഴാണ് മുത്തശ്ശനെ മനു കാണുന്നത്.ആളുകൾ പോകുന്ന ശബ്‌ദം കേട്ടത് കൊണ്ട് ഒന്ന് തല ഉയർത്തി ഒന്ന് നോക്കി മനുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ ആ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു തിരിച്ചു മനുവും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മനു നടന്നു.

തറവാട്ടിൽ മനുഷ്യത്വം അവനോടു കാട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അതിൽ ഒരാളാണ് ഈ മുത്തശ്ശൻ. അത് അവനു നന്നായി അറിയാം അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരു പ്രേത്യേക ഇഷ്ടവും അവനു അദ്ദേഹത്തോട് ഉണ്ട് താനും.

അവൻ കുളിച്ചു വസ്ത്രം മാറുമ്പോഴാണ് അവന്റെ കൂടെ താമസിക്കുന്ന ഒരു പണിക്കാരൻ ഓടി വന്നു അവനെ തറവാട്ടിലേക്കു വിളിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞത്. അവൻ അത് കേട്ടതും ഡ്രസ്സ്‌ ഇട്ടു ഓടി പിടഞ്ഞു തറവാടിന്റെ മുന്നിലേക്കെത്തി. അവിടെ അവനെ നോക്കി കണ്ണുകളിൽ കോപം നുറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അവനിൽ ഭയം ഉടലെടുത്തു.ഗായത്രി ആയിരുന്നു അത് വീരഭദ്രൻ മുതലാളിയുടെ ഏകമകൾ ആണ്. മനുവിനെക്കാൾ 3 വയസ്സ് കൂടുതൽ ആണ് അവൾക്കു.മുതലാളിയുടെ അതേ സ്വഭാവം ആണ് അമ്മ ഇല്ലാതെ വളർന്നത് കൊണ്ട് മുതലാളി അവളുടെ എല്ലാ വാശികളും നടത്തി കൊടുക്കുകയും ദേഷ്യ സ്വാഭാവം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇന്ന് അവൾക്കു മുത്തശ്ശനോട് സ്വന്തം അച്ഛനോടും അല്ലാതെ വേറെ ആരെയും ബഹുമാനിക്കാത്ത ഒരു പെണ്ണായി മാറി.

“എന്താ മേഡം …എന്നെ വിളിച്ചേ…”

പരമാവധി വിനയത്തോടെ മനു ഗായത്രിയോട് ചോദിച്ചു.

” നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നതല്ലെടാ… ആ കാർ കഴുകി ഇടണം എന്ന്…. ”