ഡെറിക് എബ്രഹാം 10 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 220

“എന്ത് പറ്റി… മാമി ചീത്ത പറഞ്ഞോ…? ”

“അയ്യോ… ഇല്ല…
മാമിയും ചേച്ചിമാരും നല്ല സ്നേഹത്തിലാണ് പെരുമാറുന്നത്.. പക്ഷേ, ഞങ്ങൾക്ക് ആദിയെ കാണാതെ നിൽക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്ത പേടി….
ഒന്ന് വേഗം വാ ആദീ…”

“നിങ്ങളുടെ സ്കൂളിൽ വന്നതാണ്…. പെട്ടെന്ന് തന്നെ വരാം….
പിന്നെ…
നിങ്ങളോടൊരാൾക്ക് സംസാരിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞു… ”

“ആർക്കാണ് ആദീ ? ”

“നിങ്ങൾ തന്നെ ചോദിച്ചു നോക്ക്… ”

ആദി ചാന്ദ്നിക്ക് ഫോൺ കൊടുത്തു….

“ഹലോ ”

“ഹലോ…ഇതാരാ….ചാന്ദ്നിച്ചേച്ചിയല്ലേ….? ”

“നിങ്ങൾക്കെങ്ങനെ മനസ്സിലായി…. ഇതാരാ ജൂഹിയാണോ? ”

“അല്ല ചേച്ചീ.. കീർത്തിയാണ്… ജൂഹിയുമുണ്ട്… ഫോൺ ലൗഡ് സ്പീക്കറാണ്…”

“ആണോ… നിങ്ങൾക്ക് സുഖല്ലേ… എന്നെയെങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കി….? ”

അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞത് ജൂഹിയാണ്…

“ചേച്ചീ.. ജൂഹിയാണ്…
ഞങ്ങളെ അന്വേഷിച്ചു വരാൻ ചേച്ചിയല്ലാതെ വേറെയാരാണ് ഞങ്ങൾക്കുള്ളത് ചേച്ചീ….
കീർത്തിയും ഞാനും ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞതേയുള്ളു… ചേച്ചിയുടെ വിവരമൊന്നും അറിഞ്ഞില്ലാലോ , കാണാൻ തോന്നുന്നു എന്നൊക്കെ…ആദിയെ വിഷമിപ്പിക്കേണ്ട എന്ന് കരുതിയാണ് ചോദിക്കാതിരുന്നത്…
ചേച്ചി ആദിയുടെ കൂടെയാണോ ഉള്ളത്…?
ഞങ്ങളെ കാണാൻ വന്നതല്ലേ….?
വേഗം വീട്ടിലേക്ക് വാ ”

ഇത് കേട്ടപ്പോഴേക്കും അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും ഫോൺ നിലത്ത് വീണു… കുട്ടികളുടെ വാക്കുകൾ അവളെ വീണ്ടും കണ്ണീരിലാഴ്ത്തി…
വീണിടത്ത് നിന്ന് ആദി ഫോണെടുത്തു….