ഡെറിക് എബ്രഹാം 10 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 220

” വേറെയാരുടെ കൂടെ വരാനാ ?
നിന്റെ കൂടെ തന്നെ…. ”

“എന്റെ കൂടെയോ? ”

അവനൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല….

“ഇന്നലെ നിങ്ങൾ വന്ന ട്രെയിനിൽ ഞാനുമുണ്ടായിരുന്നു… നിങ്ങളുടെ ബോഗിയുടെ തൊട്ടടുത്ത ബോഗിയിൽ..”

ആദിക്ക് അതിശയവും ദേഷ്യവും വന്നിട്ട് എന്താ പറയേണ്ടതെന്ന് മനസ്സിലായില്ല…

“നീയെന്താണീ പറയുന്നത് ചാന്ദ്നീ…. എല്ലാം കളിയും തമാശയുമാണോ…. താനെങ്ങനെ ഒറ്റക്ക് വന്നു..
ഇത്രയൊക്കെ ധൈര്യം നിനക്കെവിടുന്ന് കിട്ടി…അതുമൊരു അന്യ നാട്ടിലേക്ക് വരാൻ…
എന്നത്തേയും പോലെ ഇതും തമാശയായി തോന്നുന്നുണ്ടോ നിനക്ക്…
അതും , ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാതെ എങ്ങനെയാ എന്റെ പിന്നാലെ നീ വന്നത്…
എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചിരുന്നെങ്കിലോ…. ? ”

“എന്ത് സംഭവിച്ചാലും വേണ്ടില്ല…നിങ്ങളില്ലാതെ എനിക്കാവില്ലടാ….നിങ്ങളില്ലാത്ത നാട്ടിൽ നിൽക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് , ഇങ്ങേക്ക് കയറി വരുന്നതാണ്…”

അപ്പോഴേക്കും ഒരു ഓട്ടോ അതിലൂടെ വന്നു… അധികം ഓട്ടോ കിട്ടാത്ത സ്ഥലമായത് കൊണ്ട് തന്നെ ആദി കൈ നീട്ടി വിളിച്ചു…

“മാഡത്തിന് പ്രത്യേകിച്ച് പണിയുയൊന്നുമില്ലല്ലോ….വാ കയറ്….”

അവളെയും കൂട്ടി അവൻ ഓട്ടോയിൽ കയറി…. ഓട്ടോയിൽ വെച്ചു അവരധികം സംസാരിച്ചില്ലെങ്കിലും ആദി അവളെ നോക്കിപ്പേടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
അത് കാണുമ്പോൾ അവൾ മുപ്പത്തി രണ്ട് പല്ലും കാണിച്ചും കൊണ്ട് ഇളിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു….

അവർ നേരെ പോയത് കീർത്തിയുടേയും ജൂഹിയുടെയും സ്കൂളിലേക്കായിരുന്നു….അഡ്മിഷനൊക്കെ ആദ്യമേ ശരിയായിരുന്നുവെങ്കിലും തഞ്ചാവൂരിലെത്തിയാൽ ഒന്ന് അറിയിക്കാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു…അങ്ങനെ പോയതായിരുന്നു സ്കൂളിൽ…

സ്കൂളിലെ പണികളൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് അവർ ഒരു കോഫി ഷോപ്പിലേക്ക് പോയി….തിരക്കില്ലാത്ത ഏരിയയിൽ രണ്ടാളും ഇരുന്നു….