ക്യാമ്പസ് ഡയറി [മനൂസ്] 363

പരസ്പരം കൈകൾ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഞങ്ങൾ സന്തോഷം പങ്കിട്ടത് അവൻ  മൊബൈലിൽ വീഡിയോ എടുത്തിരുന്നു എന്നത് അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്…… ആ മൊബൈൽ അവൻ എല്ലാരേയും കാണിച്ചുകൊണ്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു…. എന്നിലേക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി ……കുട്ടികളുടെ പരിഹാസത്തോടെയുള്ള ചിരി എന്നെ ഭ്രാന്തനാക്കി…..

“ടാ…..”

ഉറക്കെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അവനിലേക്ക് അടുത്തു……

കുട്ടികളുടെ കൂട്ടം കണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്ന വിശ്വേട്ടൻ എന്നെ തടഞ്ഞു……

“ദിലു….വേണ്ടാ……”

“ഇല്ല…. ഇവനെ ഞാൻ…..”

അപ്പോഴേക്കും ദേവേട്ടനും അവിടേക്ക് എത്തിയിരുന്നു……

“ജെറി സാർ ആലോചിച്ച സിയാ മിസ്സിനെ കിട്ടാൻ നിങ്ങൾ പ്ലാൻ ചെയ്‌തതാണോ ആ കൊലപാതകം എന്ന് പോലും ഞങ്ങൾക് സംശയമുണ്ട്……. ഇവരും അതിന് കൂട്ടു നിന്നു…..”

അവൻ വീണ്ടു ഉറക്കെ അലറി…….

“പ്രിൻസ്…. നിന്നോട് നിർത്താൻ ആണ് പറഞ്ഞത്…… എല്ലാരും അവരുടെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോകു….”

അവിടെ കൂടിയവരോടായി ദേവേട്ടൻ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു……

അപ്പോഴും കുനിഞ്ഞ ശിരസ്സുമായി എന്റെ കൈയിലെ പിടി വിടാതെ അവൾ നിന്നിരുന്നു…… എല്ലാം ശരിയായി എന്ന് വിചാരിച്ചപ്പോൾ വീണ്ടും പ്രതിസന്ധികളിലേക്ക് പോകുന്നു……

പ്രണിത സിയയെ കൂട്ടി സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് പോയി….. അവളുടെ മുഖത്തെ ദുഃഖം എന്നെ വീണ്ടും കുറ്റബോധത്തിന്റെ പടുകുഴിയിലേക്ക്  തള്ളി വിട്ടു…. ഞാൻ കാരണം വീണ്ടും അവൾ അപമാനിതയായി…എന്റെ രക്തം തിളച്ചുപൊന്തി…..

തലയിലെ വേദനയുംകൊണ്ടു മെല്ലെ നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയ എനിക്കരികിലേക്ക് പ്രിൻസ് വന്നു……

“നീ പോലും അറിയാതെ നീ ആളുകളുടെ മുന്നിൽ കുറ്റക്കാരൻ ആയിരിക്കുന്നു…. ഈ സംശയത്തിന്റെ മുന ഇനി മുതൽ

ജീവിതാവസാനം വരെ നിന്റെ തലക്ക് മുകളിൽ കാണും….

ഇനി ഈ കഥ നാട്ടിൽ പരക്കും……ഇത് പോരെ ഈ സമൂഹത്തിൽ നീ അപമാനിതനാകാൻ….ഇതുകൊണ്ടൊന്നും അവസാനിക്കാൻ പോകുന്നില്ല…. നിന്നെ തനിച്ച് കിട്ടാൻ ഏട്ടനും കാത്തിരിക്കുന്നു…..”