ക്യാമ്പസ് ഡയറി [മനൂസ്] 363

“ബസ്സ് മിസ്സായി സാർ…..”

“ആ… ഒക്കെ……”

വീണ്ടും ഞാൻ ക്ലാസ്സ് തുടർന്നു…… പക്ഷെ ഈ വന്ന അവതാരം എന്നെ തന്നെ വാ തുറന്ന് നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാ….. ബാക്കിയുള്ളോര് നോക്കുന്ന നോട്ടമല്ല പുള്ളിയുടെ ….എന്തോ ഒരു വശപിശക്….. ഈ കോളേജിൽ വന്നതുമുതൽ പണികൾ ആണല്ലോ…… എങ്ങനെയൊക്കെയോ ഞാൻ ആ ക്ലാസ്സ് തീർത്തു പുറത്തിറങ്ങി…..

ആ ദിവസം വല്യ മാറ്റങ്ങൾ ഒന്നും സംഭവിക്കാതെ കടന്ന് പോയി….. പെട്ടെന്ന് സിയയെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ഡിസ്റ്റർബ് ചെയ്യേണ്ടെന്ന് ഞാനും വിചാരിച്ചു…… പെട്ടെന്നുള്ള എന്റെ കടന്ന് വരവിൽ ആകെ പതറി നിക്കുന്ന അവളെ കൂടുതൽ തളർത്താൻ നിൽക്കേണ്ട എന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു…… ചേട്ടായിയോടും അമ്മയോടും പറഞ്ഞപ്പോഴും അവരും അത് തന്നെ പറഞ്ഞു…..

അങ്ങനെ രണ്ടാഴ്ച്ച വല്യ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കാതെ കടന്ന് പോയി…. ഞാൻ അധികം മണ്ടത്തരങ്ങൾ ചെയ്തില്ല എന്ന് പറയുന്നതാകാം ശരി…..മുട്ടയുമായി വീട്ടിൽ വന്നാൽ പൊരിഞ്ഞ യുദ്ധം നടത്തിപോന്നു….ഇടക്ക് അമ്മയും കൂടാറുണ്ട്……ക്ലാസ്സുകൾ മുറക്ക് നടന്നു …

സ്റ്റുഡൻസുമായി കൂടുതൽ അടുത്തു,, അവരിൽ ഒരാളായി ഞാൻ മാറി…. തേർഡ് ഇയറിലെ കാന്താരി ഡൗട്ട് ചോദിക്കാൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു ഇടക്കിടക്ക് സ്റ്റാഫ്‌റൂമിൽ കേറി ഇറങ്ങുന്നുണ്ട്…..

ഈ കുട്ടിക്ക് ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഇത്ര ശുഷ്‌കാന്തി എങ്ങനെ വന്നുവെന്ന് പറഞ് പ്രണിത ഇടക്ക് കളിയാക്കാറുണ്ട്…… സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ അങ്ങനെ ഒരു അവസരം മനസ്സിൽ കണ്ടിരുന്നു അങ്ങനെ എങ്കിലും സിയ്ക്ക് കുറച്ച് വിഷമം തോന്നാട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചു…..

പക്ഷെ ചീറ്റി പോയി ആള് മല ഇടിഞ്ഞു വീണാലും കുലുങ്ങില്ല എന്ന് പറഞ്ഞുള്ള ഭാവത്തിൽ ആണ് അപ്പോൾ ഇരിക്കുക……പക്ഷെ ജെറിയോട് സിയ മിണ്ടുമ്പോൾ എന്നെ അത് വല്ലാതെ തളർത്തിയിരുന്നു….അവളെ എത്രമാത്രം ഞാൻ സ്നേഹക്കുന്നു എന്ന് അപ്പോഴാണ് എനിക് മനസ്സിലാകുന്നത്…..

പ്രിൻസിപ്പൽ എന്നൊരു ജാടയില്ലാതെ

ദേവേട്ടൻ മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഫ്രീ ടൈമിൽ സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ വന്ന് എന്നോട് സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു…… വിശ്വേട്ടൻ എനിക്ക് വെറുമൊരു പിയൂണ്