കൃഷ്ണവേണി V [രാഗേന്ദു] 1257

ഒരുവൾ വാച്ച് നോക്കി എന്നോട് ചോദിച്ചു..

“നോ..യു ഗൈസ് ക്യാരി ഓൺ..കൃഷ്ണ.??? കം ഹിയർ…”

ഞാൻ ഒട്ടും പതറാതെ.. ശബ്ദം ഉയർത്തി അവളെ നോക്കി. അവളൊന്ന് ഞെട്ടിയത് കണ്ടു.. ക്ലാസ് മുഴവൻ അവളെ നോക്കുന്നു..
ശേഷം ഞാൻ ക്ലാസിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
അവൾ വേഗം പുറത്തേക്ക് വന്നു..

ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.. ഒരു വെള്ള ചുരിദാർ ആണ് ഇന്ന് വേഷം .. അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. അവൾ ചോദ്യഭാവത്തിൽ പിരികം പൊക്കി നോക്കി..

“കൃഷ്ണ.. അന്ന് എല്ലാവരും പറഞ്ഞപ്പോൾ സമ്മതിച്ചത് മനസ്സില്ലാതെ തന്നെയാണ്.. അതും മുത്തശ്ശന് വേണ്ടി… പക്ഷെ ഒപ്പം കൂട്ടാം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു.. പുറമെ ഇല്ലെങ്കിലും ഇഷ്ട്ടം തോന്നിയിരുന്നു.. അന്ന് താൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നതുകൊണ്ടും രാത്രി അങ്ങെനെ കാണിച്ചുകൂട്ടിയത് കൊണ്ടും.. അതുപോലെ അതിനെ കുറിച്ച് മുതശ്ശനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഒന്നും വിട്ട് പറയാത്തതുകൊണ്ടും.. വല്ലാത്ത ഒരു ഫ്രസ്‌ട്രേഷൻ കാരണം ആണ് നിന്നെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയി വിട്ടത്..”

അവളെ നോക്കി.. അവളുടെ മുഖ ഭാവം വ്യക്തം അല്ല.. എന്നെ നോക്കി കൈ കെട്ടി നിൽക്കുന്നു..

“ആൻഡ്.. അത് ഒരു തെറ്റ് തന്നെയാണ്.. അതിന് ആം എക്സ്ട്രീമിലി സോറി ഫ്രം ദി ബൊറ്റോം ഓഫ് മൈ ഹാർട്.. അന്ന് നി വാ തുറന്ന് സംസാരിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ഇന്ന് നി എൻ്റെ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു.. ഇത്രെയും ബോൾഡ് ആയ നി എന്തുകൊണ്ട് അന്ന് മിണ്ടിയില്ല..??

ആൻഡ്.. അതവിടെ കഴിഞ്ഞു.. ഇന്നലെ കൃഷ്ണ പറഞ്ഞത് പോലെ ഇനി മുതൽ ആം ജസ്റ്റ് എ ടീച്ചർ ഫോർ യു.. അതിൽ പരം ഒന്നും ഇല്ല.. താനും അവരുടെ നിർബന്ധത്തിന് തന്നെ ആണ് ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചത് ..തന്റെ കയ്യിൽ തെറ്റില്ല.. അതുപോലെ താൻ താലിയും ഊരിതന്നു.. സൊ വി ആർ ഒഫീഷ്യലി ഡൺ.. ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒക്കെ നടക്കട്ടെ..

“പിന്നെ.. ഒരു കാര്യം കൂടി.. വഴിയിൽ വച്ച് ഒരാൾ സംസാരിക്കാൻ വരുമ്പോൾ മാന്യമായി സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക.. അയാൾ എന്താ പറയുന്നത് എന്ന കേൾക്കാൻ ശ്രമിക്കുക… ഈ അറോഗൺസും ആറ്റിറ്റൂടും.. നല്ലതാണ്.. പക്ഷേ എൻ്റെ അടുത്ത് വേണ്ട..”

ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..അവളുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു..