കൃഷ്ണവേണി Part III [രാഗേന്ദു] 991

എനിക്ക് ഉത്തരം ഇല്ലായിരുന്നു.. ഞാൻ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു ..

“നിൻ്റെ മുത്തശ്ശനും ഈ ഞാനും ഒക്കെ നിന്നെ ചതിച്ചു എന്ന് അല്ലേ നിനക്ക് പറയാനുള്ളത്.. ഞങ്ങൾ നിന്നോട് അങ്ങനെ ചെയ്യും എന്ന് നി കരുതുന്നുണ്ടോ ആഷ്..?

അല്ല.. അങ്ങനെ കരുതിയത് കൊണ്ടാണല്ലോ പറഞ്ഞത്.. അപ്പൊൾ നിനക്ക് ഞങ്ങളെ അത്രെ മനസിലായിട്ടുള്ളു…

അമ്മേയേ പോലും മനസ്സിലാക്കാത്ത നി എങ്ങനെ ഒരു പെണ്ണിനെ മനസിലാക്കും.. അവളുടെ വേദന മനസിലാക്കും..!!”

അമ്മയുടെ മുഖത്ത് എന്നോടുള്ള പുച്ഛം ആയിരുന്നു..

“ആരും ഇല്ലാത്ത കുട്ടി ആയത് കൊണ്ടും.. അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ സംഭവിച്ചത് കൊണ്ട് അപ്പച്ഛനും അമ്മക്കും അവളോട് ഒരു പ്രത്യേക വാത്സല്യം ഉണ്ട്..

അവളെ പറ്റി അവളുടെ അസുഖത്തെ പറ്റി എനിക്ക് അറിയാം.. അപ്പച്ഛൻ വിളിക്കുമ്പോൾ പറയാറുണ്ട്.. അതൊക്കെ മാറിയതും ആണ്.. അവനെ അപ്പച്ഛൻ അന്ന് പോലീസിൽ എല്പിച്ചപ്പോൾ അവന് തക്ക ശിക്ഷ ലഭിച്ചിരുന്നു.. അവർക്ക് എല്ലാം സഹായവും ചെയ്തു കൊടുത്തു.. അതൊക്കെ അവളുടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു കാണുമല്ലോ..!

ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം അവളെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ട് വന്നത് അപ്പച്ഛനും അമ്മയും ആണ്.. അവൾക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്ത്, സ്നേഹം കൊടുത്ത്.. അവൾക്ക് തുടർന്ന് പഠിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ നല്ലൊരു കോളെജിൽ ചേർത്തു.. നല്ലോണം പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയായതുകൊണ്ട് അവളുടെ പഠനത്തിൻ്റെ ഫുൾ ചെലവ് അപ്പച്ഛൻ എടുത്തു..

ഈ ഇടെ അവൻ ജയിലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി എന്ന് അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടാണ് കല്യാണം നടത്താൻ അവളുടെ വീട്ടുകാർ തീരുമാനിച്ചത്…എത്ര എന്ന് പറഞ്ഞ് അവളെ അവർ സംരക്ഷിക്കും.. ഒരു പരിധി ഇല്ലെ..
അവൾക്ക് സമ്മതം അല്ലായിരുന്നു കല്യാണത്തിന്.. പഠിത്തം ഇനി മുടക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു.. പക്ഷേ അവർ അവനെ ഭയന്ന് അവളെ നിർബന്ധിപ്പിച്ചു..”

ഞാൻ ഓർത്തു.. അവളെ ആദ്യമായ് കണ്ട നിമിഷം.. അവൾ കുളപടവിൽ ഇരുന്ന കരയുകയായിരുന്നു..