ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 9

Author :Santhosh Nair

[ Previous Part ]

കഴിഞ്ഞ തവണ നിർത്തിയ ഭാഗം —–

അന്ന് വൈകിട്ടുള്ള ബസിൽ ഞാൻ ബാംഗ്ളൂരിലേക്കു പുറപ്പെട്ടു. കേരളത്തിലേക്കു വന്ന ഞാനല്ല, ഇപ്പോൾ പോകുന്നതെന്നെനിക്കു തോന്നി. എന്തൊക്കെയോ എക്സ്ട്രാ ഫിറ്റിങ്സ് ഉള്ള പോലെ. ചില സന്തോഷങ്ങളും ആനന്ദങ്ങളും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും കൂടിയതുപോലെ തോന്നി.

തത്കാലം നിര്ത്തുന്നു. എല്ലാർക്കും കല്യാണക്കുറി അയക്കുന്നുണ്ട് കേട്ടോ.  തിങ്കൾ to വെള്ളി നോക്കേണ്ട, ദൈവം സഹായിച്ചാൽ ശനിയാഴ്ച കാണാം.  സ്നേഹത്തോടെ, ആശംസകളോടെ — മാധവനും ശ്രീയും

— തുടർന്ന് വായിക്കുക :

എല്ലാവര്ക്കും നമസ്തേ.

ഈ ഭാഗം തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പു, കഴിഞ്ഞ (എട്ടാം) ഭാഗത്തിലെ ഒരു തെറ്റ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച “ബാബ”യ്ക്ക് നന്ദി. മകരം എന്ന് ഉദ്ദേശിച്ചു കുംഭം എന്ന് ടൈപ്പ് ചെയ്തു. തെറ്റിന് മാപ്പ്, തിരുത്തലിനു വളരെ വളരെ നന്ദി.  (എന്റെ കല്യാണം മകരമാസം 01^st ആഴ്ചയിൽ ആയിരുന്നു എന്ന് ഓർത്തുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ കുംഭം എന്ന് ടൈപ്പ് ചെയ്തു ? – ജ്യോതിഷി അപ്പൂപ്പാ, ക്ഷമിക്കൂ, ജ്യോതിഷമേ, ക്ഷമിയ്ക്കൂ ☹).

ഒന്നുകൂടി ഓർമിപ്പിച്ചു കൊള്ളട്ടെ, ഈ കഥ നടക്കുന്നത് രണ്ടായിരത്തി അഞ്ചു – പത്തു പീരിയഡിൽ ആണ്. ലാപ്‌ടോപ്പുകൾ, ഹൈ ഏൻഡ് മൊബൈലുകൾ, വാട്സ് ആപ്,  ഒക്കെ ഇന്നത്തെപ്പോലെ പ്രചാരത്തിൽ ഇല്ല)

വളരെയധികം വിഷമവും സ്നേഹവും കലർത്തി ചെയ്ത സ്പെഷ്യൽ ഫീലിങ്ങോടെ തന്നെ എല്ലാവരും  എന്നെ അക്ഷര തലസ്ഥാനത്തിൽനിന്നും ഐടി തലസ്ഥാനത്തേക്ക് യാത്രയാക്കി.  ഭാഗ്യത്തിനാരും വന്നില്ല.  ശ്രീക്കു വരണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ വേണ്ടായെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു.

(സാധാരണയായി ട്രെയിനിൽ യാത്രചെയ്യുമ്പോൾ കൂട്ടമായി വന്നയക്കുമല്ലോ. പണ്ടൊക്കെ ബാംഗളൂരിൽ നിന്ന് ഫ്രണ്ട്സ് പോകുമ്പോൾ ഒരാൾ നാട്ടിൽ പോകുന്നതിനു അഞ്ചും ആറും പേരാണ് അയക്കാൻ പോകുന്നത്. സത്യത്തിൽ ട്രെയിനിൽ അകത്തുള്ളതിനേക്കാൾ ആളുകൾ പ്ലാറ്റഫോറത്തിൽ ഉണ്ടാകും (വെറുതെയാണോ റയിൽവേസ് പ്ലാട്ഫോറം ടിക്കറ്റ് ചാർജ് കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് – വരുമാനം വേണ്ടേ മാഷന്മാരേ).

ഗൾഫിൽ നിന്ന് വരുന്നവർ കൊണ്ടുവരുന്ന ലഗേജ് ഒന്നും ഒന്നുമല്ല, കേരളത്തിൽനിന്ന് ബാംഗളൂരിൽ പോകുമ്പോൾ കൊണ്ട് പോകുന്നത്. അച്ചാറു പുളിശ്ശേരി, ഉപ്പേരി, മാങ്ങ ഉപ്പിലിട്ടത്, ചമ്മന്തിപ്പൊടി, മുളകുപൊടി, മല്ലിപ്പൊടി, സാംബാർ പൊടി, പയർ, തൈര്, ചക്ക വറുത്തതും വറുക്കാത്തതും പഴവും, വരട്ടിയതും .. (ലിസ്റ്റ് നീണ്ടു നീണ്ടു രാമഭക്ത ആഞ്ജനേയൻ സാറിന്റെ വാൽ സാറ് പോലെ പോകും) എന്നാലിതിൽ പാതി എന്റെ കൂട്ടുകാരും എല്ലാവരും കൂടി അടിച്ചു മാറ്റും, കേട്ടോ. ആ സൂസനോക്കെ വീട്ടിൽ ഇടിച്ചു കയറി പെറുക്കിക്കൊണ്ടു പോകുന്ന ദുഷ്ടയാണ്. ഒരു മനസ്സലിവും ഇല്ല അവൾക്കു.

കോട്ടയം താണ്ടി ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബസിൽ ഇരുന്നു വീണ്ടും ഞാൻ വെള്ളിയാഴ്ച രാത്രി മുതൽ ഇന്ന് വരെ നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ഓർത്തു നോക്കി.   ഓർക്കാൻ നല്ല രസം. പക്ഷേ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചത്തെ ഞാനും ഈ ആഴ്ചത്തെ ഞാനും തികച്ചും അപരിചിതർ. കഴിഞ്ഞയാഴ്ച അടൂർ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ സാറിന്റെ അവാർഡ് പടം ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്ന തീയേറ്റർ പോലെകാലിയായിരുന്ന എന്റെ മനസ്സിപ്പോൾ പ്രിയദർശൻ സാറിന്റെ തേന്മാവിന്കൊമ്പത്തോടുന്ന തിയേറ്റർ  പോലെയായി (ഹാവ്സ് ഫുള്ളേ, house ഫുൾ). “മാനം തെളിഞ്ഞേ നിന്നാൽ മനസ്സും നിറഞ്ഞേ നിന്നാൽ” — ഞാനല്ല, ബസിലെ സ്പീക്കർ വഴി വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പാട്ടാണ് കേട്ടോ.

കല്യാണശേഷം ശ്രീ വിധു മാധവൻ കുട്ടി, നന്നായിരിക്കും ഇല്ലേ? അതോ ശ്രീ വിധു മാധവൻ മതിയോ? കല്യാണം കഴിഞ്ഞു കുട്ടി മതി, അതിനു മുമ്പ് വേണ്ടാന്നു വെച്ച്.

ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു, അതെ വിധു തന്നെ. നൂറു വയസ്സുവരെ ഇരിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നു. ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു “ഹലോ” പറഞ്ഞു.

“ഹലോ” അവളും പറഞ്ഞു. ഞാൻ വീണ്ടും “ഹലോ” പറഞ്ഞു

അവൾ വീണ്ടും ദേണ്ടെ “ഹലോ” പറയുന്നു.

കുറെ നേരം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും “ഹലോ” “ഹലോ” പറഞ്ഞു, ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു, ശ്വാസം നീട്ടി വിട്ടു ശ്വാസവ്യായാമം ചെയ്തു (ഈ പ്രാണായാമത്തിന്റെ പരിഷ്കരിച്ച പല വേർഷനുകളും കണ്ടുപിടിച്ചത് ലവേർസ് തന്നെയാവണം, സംശയം നഹി ഹൈ.)