ആദിഗൗരി [VECTOR] 322

എന്റെ വാക്കുകൾ ഒരു പുഴ പോലെ ഒഴുകി എല്ലാവരുടെയും കാതുകളെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചു. 

അച്ഛനും അമ്മയും എന്നെ കണ്ണും മിഴിച്ച് നോക്കിയിരിപ്പുണ്ട് ആദിയാകട്ടെ കലിപ്പിച്ചൊരു നോട്ടം തന്നിട്ട് എണീച്ച് പോയീ….

.ഇനി അവിടെ നിൽക്കുന്നത് അത്ര പന്തിയല്ല എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് കഴിച്ചത് മുഴുവൻ ആക്കാതെ എഴുനേറ്റു.

കുറച്ചുനേരം പുറത്തുപോയിരുന്നു പറഞ്ഞത് കൂടി പോയൊന്ന് ഒരു തോന്നൽ. അത് ശേരിയായിരുനെന്ന് അമ്മ വന്നപ്പോൾ മനസ്സിലായി….ആദി ഒരുപാട് വിഷമിക്കുന്നുണ്ടെന്നും എല്ലാം അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നത് കൊണ്ട് ശരിയാകാൻ കുറച്ച് സമയം കൊടുക്കണമെന്നും പറഞ്ഞു.

എനിക്കപ്പോൾ ചോദിക്കണമെന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു ആദിക്ക് മാത്രമേ ഇൗ പറയുന്ന വിഷമവും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉള്ളൂ…. എനിക്കില്ലേ….

എന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ മാറാൻ ഞാൻ എങ്ങോട്ട്‌ പോകും…

കുറച്ചുനേരം റെസ്റ്റ് എടുക്കാൻ റൂമിലോട്ട് പോയപ്പോൾ ആദി ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. അവരുടെ നിശ്ചത്തിന്റെ ആൽബം നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്. മുഖത്ത് ഒരുപാട് ഭാവങ്ങൾ മിന്നിമറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നൂ. ഒരേ സമയം സങ്കടവും ദേഷ്യവും…

അന്നേരം എനിക്ക് ഒന്ന് മനസ്സിലായി ആദി ഒത്തിരി സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് രമ്യയെ…അതിനു ഇതിൽ കൂടുതൽ തെളിവുകൾ വേണ്ടല്ലോ.

ഒന്നാലോചിച്ചാൽ എന്നെക്കാളും ദുഃഖം ആദിക്കാണ്….ആത്മാർഥമായി സ്നേഹിച്ചിരുന്നതല്ലേ അവളെ…..