ആദിഗൗരി [VECTOR] 322

എനിക്കിത് അങ്ങോട്ട് സഹിക്കുന്നില്ല…കാരണം ഞാൻ അടങ്ങി ഒതുങ്ങി ഇരുന്ന് ഫൂഡ് കഴിക്കാറില്ല…. എപ്പോളും എന്തേലും പറഞ്ഞ് ഇരിക്കും.

അല്ലേലും കഴിക്കുമ്പോൾ മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഇരിക്കാൻ ഒരു പ്രത്യേക സുഖം തന്നെയാ….

പക്ഷേ എന്ത് ചെയ്യാനാ…ഇവിടുള്ളവർ മൗനവൃതത്തിൽ ആയില്ലേ….. 

അപ്പോഴാണ് ആദി ആ മൗനവൃതത്തെ തകർത്തെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞുതുടങ്ങിയത്.

“അമ്മെ എനിക്ക് ഇന്ന് തന്നെ അബുദാബിയിലേക്ക് പോകണമെന്നുണ്ട് പൊയ്കൊട്ടെ???”

“എന്താ ആദി നീയീ പറയുന്നെ”

അച്ഛനായിരുന്നു. അമ്മ ഇപ്പോളും ഞെട്ടി നിൽക്കാണ്.

“അതെ അച്ഛാ എനിക്ക് പോകണം. ഒരു ക്ലൈന്റ് മീറ്റിംഗ് ഉണ്ടായിരുന്നു. മാറ്റിവച്ചിരുന്നൂ…പക്ഷേ ഇന്ന് അവർ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു നാളെ പറ്റുമോയെന്ന് ഞാൻ യെസ് പറയുകയും ചെയ്തു. ഇനി മാറ്റാൻ പറ്റില്ല”

“എല്ലാം എന്റെ കുട്ടി തന്നെ നിശ്ചയിച്ചുച്ചാൽ എന്തിനിപ്പോൾ ചോദിച്ചു”

“അമ്മെ എന്റെ അവസ്ഥ നിങ്ങൾക്കും അറിയുന്നതല്ലെ എനിക്ക് ഒരു ചെയ്ഞ്ച് അത് അത്യാവശ്യമാണ്”

“എന്താച്ചൽ ആയിക്കൊളൂ…മോളെ നീ എന്ത് പറയുന്നു”

ഞാൻ ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു…

– ആദ്യം കല്ല്യാണ പെണ്ണ് ആരോടും പറയാതെ ഓടി പോയീ…ഇപ്പൊൾ ദാ കല്ല്യാണ ചെക്കനും ഓടുന്നു അതും എല്ലാരോടും പറഞ്ഞിട്ട്… ഇനി ഞാൻ കൂടെ ഓടിയാൽ ഒരു കൂട്ട ഒളിച്ചോട്ടം ആയി പ്രഖ്യാപിക്കാമായിരുന്നു.- മനസ്സിൽ പറയാൻ ആയിരുന്നു ഉദ്ദേശിച്ചത്…പക്ഷേ സരസ്വതി ദേവി കനിഞ്ഞില്ല.