അവൾ [Neethu M Babu] 120

തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ ഇളകിമറിയുന്ന ആൾകൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ നടന്നു മറയുന്ന നീല വെളിച്ചം. ഒരുവട്ടം മുന്നിലേക്കൊന്നു നോക്കി, മനോജും കൈലാസും വേറൊരു ലോകത്തിലാണ്.അവരെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കേണ്ടെന്നു തോന്നി. നിള പോയ വഴിയേ ഇറങ്ങി നടന്നു.

റോഡിനു സൈഡിലെ പുല്തകിടിയിലേക്ക് അവൾ ഇരുന്നു.

“എന്ത്പറ്റി” അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് ചോദിച്ചു. തന്നോട് എന്തിനാ പറയുന്നത് എന്ന് ചോദിക്കുമോ എന്ന പേടി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും രണ്ടും കല്പിച്ചു ചോദിച്ചതാണ്. രണ്ടു നിമിഷം മുഖത്തേക്ക് അവൾ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

“എന്നെ ഒന്ന് ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ടാക്കാമോ…” അപ്രതീക്ഷിതമായ ചോദ്യമായിരുന്നു. വല്ലാത്ത തളർച്ച ഉണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ ശബ്ദത്തിന്. ആദ്യം ഒന്ന് പകച്ചെങ്കിലും തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു. വണ്ടിയുടെ കീ മനോജിന്റെ കയ്യിലാണ്.

“ചാവി ഫ്രണ്ടിന്റെ കയ്യിലാണ്… വാങ്ങിയിട്ട് വരട്ടെ.”

“വേണ്ട… നടന്നു പോകാം…” അത് തന്നെയാണ് നല്ലതെന്നു തോന്നി. പാർക്ക് സെന്ററിന് സൈഡിലെ സ്റ്റെപ്പുകൾ ഇറങ്ങി താഴേക്ക് നടന്നു.

“എന്ത് പറ്റി… താനാകെ അപ്സെറ്റ് ആണന്നു തോന്നുന്നല്ലോ. “

“അപ്സെറ്റ് ഒന്നും അല്ല… തല പിളർന്നു പോകുന്ന പോലെ വേദനിക്കുന്നു… ഉച്ചത്തിൽ ഉള്ള ശബ്ദത്തിന്റെ ആകും… രണ്ടു ദിവസം മുൻപ് പനി മാറിയതേ ഉള്ളു… പരിപാടി കാണാൻ ഉള്ള ആവേശത്തിൽ അത് മറന്നു.”ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണവൾ പറഞ്ഞത്.

“ഊം. “

“തന്റെ പേരെന്താ?”

“അർജുൻ… പേരുപോലും അറിയാത്തവരോടാണോ സഹായം ചോദിക്കുന്നത്? “

അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

മെയിൻ ഗേറ്റ് എത്താറായിരിക്കുന്നു. ഒന്നുരണ്ടു ബൈക്കുകൾ അങ്ങോട്ടു പോകുന്നത് ഒഴിച്ചാൽ വഴി ഏറെക്കുറെ വിജനമാണ്. മെയിൻ ഗേറ്റും ബൈപാസും കഴിഞ്ഞു. കുറച്ചു അപ്പുറത്തായി സുലൈമാനികടയുടെ ബോർഡ് കാണാം.