അവൾ [Neethu M Babu] 120

“ഇല്ല.”

“ഊം… വേണ്ട.”

വീണ്ടും നിശബ്തത. രണ്ടു കയ്യും കൊണ്ടവൾ മുഖം കോരിയെടുത്തു നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ വച്ചു.

“ഐ വിൽ മിസ് യൂ ഇടിയറ്റ്.”

പിന്നെ പതിയെ മഴയിലേക്ക് ഇറങ്ങി. റോഡ് ക്രോസ്സ് ചെയ്യുന്നതിന് മുൻപ് അവൾ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നിന്നു ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“തൂവാനതുമ്പികൾ ഞാൻ ഒരു അഞ്ചുവട്ടമെങ്കിലും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. “

തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ അവൾ ഗേറ്റുകടന്നു ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോയി. അവിടുന്ന് വണ്ടിയെടുത്തു മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോൾ മഴ തോർന്നിരുന്നെങ്കിലും ഗ്ലാസ്സിലെ വെള്ളത്തുള്ളികൾ കാരണം കാഴ്ച മങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വൈപ്പർ ഇട്ടു നോക്കി എങ്കിലും മാറ്റമൊന്നുമില്ല. കണ്ണുനിറഞ്ഞിട്ടാണ് കാഴ്ച മങ്ങിയതെങ്കിലും സമ്മതിച്ചുതരാൻ മനസു തയ്യാറാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആൺകുട്ടികൾ കരയാൻ പാടില്ലന്നല്ലേ കുട്ടിക്കാലം മുതൽ പഠിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതായിരുന്നു അവസാനത്തെ കൂടിക്കാഴ്ച്ച.

ഓർമ്മകളിൽ നിന്നുണർന്നു. ബസിന്റെ ഗ്ലാസ്സിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. മഴ മാറിയിരിക്കുന്നു. കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു അടഞ്ഞു പോകുന്നു. എട്ടുമണിയോടെ വണ്ടി പൊന്നാനിയിൽ എത്തി. നിളയുടെ കരയിൽ ഉള്ള ഒരു ബാർ ഹോട്ടലിൽ ആയിരുന്നു റൂം ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നത്. റൂമിൽ പോയി ഒന്ന് ഫ്രഷായി പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ബാറിലിരുന്നാൽ നിള ആർത്തലച്ചൊഴുകുന്നത് കാണാം. വെയിറ്ററെ വിളിച്ചൊരു ആന്റിക്യുറ്റി ബ്ലൂ ഓർഡർ ചെയ്തു. നാളെ അവളുടെ കുട്ടിയുടെ ഒന്നാം ബർത്ത് ഡേ ആണ്.

“നീ വരണം. ” വാട്സ് ആപ്പിൾ വോയിസ് മെസ്സേജായി ആണ് അവൾ അയച്ചത്, മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല.പക്ഷെ വരാൻ തോന്നി.

ബോട്ടിൽ പകുതിയോളം കാലി ആയിരിക്കുന്നു. ഒരു ലാർജ് ഒഴിച്ചെടുത്തു പുഴയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. കാലുകൾ ഇടറുന്നുണ്ടോ. കൈവരിയിൽ പിടിച്ചു വെറുതെ നദിയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു. പെട്ടെന്നാണ് ഒരിടി വെട്ടിയത്. ഞെട്ടലിൽ കയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസ് താഴേക്ക് വീണു. അത് പിടിക്കാൻ ആഞ്ഞതും കാൽ വഴുതി മുന്നോട്ടു വീണുപോയോ? എന്താണിത്… ചുറ്റും ഇരുട്ടാണല്ലോ… കറുത്ത ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട്… ദേ അവിടെ ഒരു