അപ്പുവിന്റെ അച്ഛൻ [കിസ്മത് നൗഫു ] 4775

ശ്യാമിന്റെ കണ്ണും മനസും നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവൻ അപ്പുവിനെ എടുത്തുയർത്തി ശാരിയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി അകത്തേക്ക് പോയി…

കുറച്ചു നിമിഷംകൊണ്ട് എന്തൊക്കെയാണ് നടന്നെതെന്ന പകപ്പിലായിരുന്നു ശാരി.

ആ വീട്ടിന്റെ ഉമ്മറത്തു നിൽക്കെ തനിച്ചായപോലെ തോന്നി അവൾക്കു.
ഒരിക്കൽ ഇതേപോലെ തനിച്ചായപ്പോൾ കൂട്ടിനു ഉദരത്തിൽ തന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ തുടിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

മരണത്തെ പുൽകാൻ ആശിച്ച വേളയിൽ അവനായിരുന്നു മുന്നോട്ടു ജീവിക്കാനുള്ള പ്രചോദനം.

ഇനി എന്ത്….

അകത്തു നിന്നും അച്ഛന്റെയും മോന്റെയും കളിചിരികൾ ഉയർന്നു കേൾക്കാം.

അമ്മ എപ്പോഴും എല്ലാവർക്കും ഭാരമായിരുന്നു..ഇപ്പൊ അപ്പുവിനും.. അന്നും ഇന്നും അമ്മ എല്ലാരേയും സ്നേഹിച്ചിട്ടെ ഉള്ളു….പക്ഷെ വേദന തിന്നാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടവൾ….

അകത്തു നിന്നും കുഞ്ഞപ്പു എന്തോ കുറുമ്പു പറഞ്ഞതും ശ്യാമിന്റെ പൊട്ടിച്ചിരി അവിടെ ഉയർന്നു.

വീണ്ടും വീണ്ടും ഉറക്കെ ഉറക്കെ ചിരിക്കുന്ന അവന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഒരുവേള ലയിച്ചവൾ.

അതേ ഇതേ ചിരിയാണ് എട്ടുവർഷം മുന്നേ തന്റെ ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയത്.

ഇതേ ചിരിയിലാണ് താൻ തന്നെ തന്നെ മറന്നു അവൻ ഹൃദയം നൽകിയത്….ആ ശ്യാമിനു…………..

❤❤❤