അപ്പുവിന്റെ അച്ഛൻ [കിസ്മത് നൗഫു ] 4257

 

പക്ഷെ മനസു അപ്പുവിന്റെ ചോദ്യത്തിൽ കുരുങ്ങികിടന്നതിനാൽ മഴ പെയ്തതൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല..

സാരിയിൽ അങ്ങിങ്ങായി പറ്റിപിടിച്ചിട്ടുള്ള വെള്ളത്തുള്ളികൾ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു സ്റ്റാഫ്‌റൂമിലേക്ക് കയറി.

ലോങ് ബെല്ലടിച്ചതും പുസ്തകവുമായി ക്ലാസ്സിലേക്കു നടന്നു.

🔅🔅🔅🔅🔅🔅

അവസാന പീരിയഡ് കഴിഞ്ഞു സ്റ്റാഫ്‌റൂമിൽ എത്തുമ്പോൾ കുറുമ്പുകാട്ടി അങ്ങിങ്ങായി ഓടിനടക്കുന്ന അപ്പുവിനെ അവൾ ഒരു നിമിഷം നോക്കി നിന്നു.

അച്ഛന്റെ സ്നേഹവും കരുതലും ആഗ്രഹിക്കുന്ന നിർമ്മലമായ ബാല്യം.

പക്ഷെ തന്റെ കുഞ്ഞിനിതുവരെ ലഭിച്ചിട്ടില്ല. ഇനിയും തന്നെ കൊണ്ടു കൊടുക്കാൻ സാധിക്കില്ല.

അച്ഛനാരോ അമ്മയാരോ എന്നറിയാത്ത എത്രയോ ബാല്യങ്ങൾ…

ഇവിടെ പക്ഷെ അമ്മയായും അച്ഛനായും താനുണ്ട്. ഒരിക്കലും വിട്ടുപോകില്ല.

മരിക്കുവോളം അമ്മയുണ്ടെടാ…അവൾ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി നിശബ്ദം മൊഴിഞ്ഞു.

🔅🔅🔅🔅🔅🔅

തിരികെ വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിലും കുഞ്ഞപ്പുവിന്റെ കുസൃതികളും കുറുമ്പുകളും വഴിനീളെ നീണ്ടു.

രണ്ടു സെന്റ് തികച്ചും ഇല്ലാത്ത ഭൂമിയിലെ കൊച്ചു സ്വർഗത്തിലാണ് അവരുടെ താമസം.

ഗേറ്റ് കടന്നപ്പോഴേ കണ്ടു മുറ്റത്തു പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു ബൈക്കു നിർത്തിയിട്ടിരുന്നത്.

പെട്ടെന്ന് മനസിൽ ഒരു വെള്ളെടി വെട്ടി…

“””കൃഷ്ണാ..ആരായിരിക്കും.”””