അഥർവ്വം 4 [ചാണക്യൻ] 190

“കുഴപ്പമില്ല ബലരാമൻ അമ്മാവൻ പറഞ്ഞിരുന്നു  മീനാക്ഷി ടീച്ചർ ആണെന്ന്. ”

“അതെ അനന്തു..ഞാൻ ടീച്ചർ ആണ്. അനന്തു എന്ത് ചെയ്യുന്നു? ”

“ഞാൻ ഇപ്പൊ ബി. എഡ് ചെയ്യുന്നു.. സെക്കന്റ്‌ ഇയർ ആണ്. ”

“ആഹാ അപ്പൊ എന്റെ സെയിം ഫീൽഡ് ആണല്ലേ ? ”

മീനാക്ഷി അവനെ നോക്കി മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.

മീനാക്ഷിയ്ക്ക് സീത അമ്മായിയുടെ അതേ  ഛായ ആണെന്ന് അനന്തുവിന് തോന്നി.

“ചേട്ടൻ എവിടെ? ”

“ജിത്തുവേട്ടൻ ഒരു മീറ്റിങ്ങിനു പോയി. വരാൻ ലേറ്റ് ആവും. ”

“എങ്കിൽ ശരി പിന്നെ കാണാം. ”

സംസാരം മടുത്ത അനന്തു പതിയെ പോകാൻ നോക്കി.

“അനന്തു എന്തേലും ആവശ്യമുണ്ടേൽ എന്നെ വിളിക്കണേ.. ഇവിടെ പുതിയതല്ലേ  അപ്പൊ എന്ത് ആവശ്യമുണ്ടേലും കാൾ മി അറ്റ് എനി ടൈം. ok ”

“ആയ്കോട്ടെ  ”

അനന്തുവിന് എങ്ങനേലും അവിടുന്ന് ഒന്ന് രക്ഷപെട്ട്ടാൽ മതിയെന്നായിരുന്നു.

അനന്തു പതിയെ പൂമുഖത്തേക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നു.

ഇന്നലെ കണ്ട കാറുകൾ ഒന്നും ഇപ്പൊ അവിടെ  കാണാത്തതിൽ അവനു ആശ്ചര്യം തോന്നി.

ഒരുപക്ഷെ ജോലിയ്‌ക്കോ മറ്റു ആവശ്യത്തിനോ പോയി കാണുമെന്നു അവൻ മനസിലാക്കി. 

മുറ്റത്തു നാളികേരം കൂട്ടിയിടുന്ന പണിക്കാർ അവനെ നോക്കി ബഹുമാനത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

അനന്തു അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

മുറ്റം നിറയെ നാളികേരത്തിന്റെയും അടക്കയുടെയും കൂമ്പാരംകൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു.

വീടിനു സമീപമുള്ള നീണ്ടു കിടക്കുന്ന തൊടിയിൽ നിന്നും ഇപ്പൊ പറിച്ചു കൊണ്ടു വന്നതായിരുന്നു.

വീടിനു കുറച്ചു അപ്പുറം നിർത്തിയിട്ട ജീപ്പ് കാർഷിക ആവശ്യങ്ങൾക്ക് മാത്രമുള്ളതായിരുന്നു.

മുറ്റത്തിന് ഇരു വശവും മനോഹരമായ ഉദ്യാനം വളർത്തി വച്ചിരിക്കുന്നത് അനന്തുവിന് ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു.