അഥർവ്വം 4 [ചാണക്യൻ] 190

മുത്തശ്ശനും അവർക്കൊപ്പം കൂടി.

ഒരുപാട് നേരം ലോക കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചും നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയ തത് സ്ഥിതിയെക്കുറിച്ചും അവർ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അവസാനം അനന്തു ഉറക്കം തൂങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് മുത്തശ്ശൻ അവനെ മുറിയിലേക്ക് പോകാൻ അനുവദിച്ചത്.

ഉറക്കപ്പിച്ചോടെ അവന് കട്ടിലിൽ വന്നു കിടന്നതേ ഓർമയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

കിടന്ന കിടപ്പിലെ അവൻ മയങ്ങിപോയി.

പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ വൈകിയാണ് അനന്തു എണീറ്റത്.

കണ്ണുകൾ തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് അവൻ കട്ടിലിൽ നിന്നും എണീറ്റു.

ഫോൺ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ സ്നേഹയുടെ മിസ്സ്ഡ് കാൾ കണ്ടതും അവൻ അവളെ തിരിച്ചു വിളിച്ചു.

ഒറ്റ റിങ്ങിൽ തന്നെ മറു തലയ്ക്കൽ അവൾ കാൾ എടുത്തു.

“ഡാ അനന്തൂട്ടാ ”

“സ്നേഹേ പറയ്‌ ”

“എങ്ങനുണ്ടെടാ അമ്മയുടെ നാടൊക്കെ? നിനക്ക് ഇഷ്ട്ടായോ?  ”

“സ്നേഹേ ഇന്നലെ വൈകിയല്ലേ വന്നേ.. അതുകൊണ്ട് നാട് ശെരിക്കും കാണാൻ കഴിഞ്ഞതേയില്ല”

അനന്തു നിരാശ പ്രകടിപ്പിച്ചു.

“ആണോ എങ്കിൽ ഇനിയും ടൈം ഉണ്ടല്ലോ… നീ ഫുൾ എൻജോയ് ചെയ്യ് ”

“അത് തന്നാ എന്റെയും പ്ലാൻ ”

“ഡാ ഇനി എപ്പോഴാ ക്ലാസ്സിലേക്ക് വരുവാ”

സ്നേഹ പതർച്ചയോടെ ചോദിച്ചു

“കുറച്ചു വൈകും. ചിലപ്പോ ഇനി തൊട്ട് ഇവിടുന്നാവും ക്ലാസ്സിന് പോരുക ”

“അയ്യോ അത് ഒരുപാട് ദൂരമില്ലേടാ ”

“സാരമില്ലഡി… എങ്ങനേലും അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യണം”