അഥർവ്വം 4 [ചാണക്യൻ] 190

ശിവയുടെ കൈയും പിടിച്ചുകൊണ്ട് സീത മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിപ്പോയി..

അനന്തു പതിയെ കട്ടിലിൽ നിന്നും എണീറ്റു ബാത്റൂമിലേക്ക് പോയി മുഖം കഴുകി വന്നു.

ടവൽ എടുത്തു മുഖം തുടച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ കട്ടിലിലേക്ക് അവന്റെ കണ്ണുകൾ പാറി.

അപ്പോഴാണ് അവനു ഡയറിയുടെ കാര്യം ഓർമ വന്നത്.

അത് വായിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ തലവേദന വന്നതും അറിയാതെ ഉറങ്ങിപ്പോയി.

അനന്തു പതിയെ നെറ്റിയിൽ കൈകൊണ്ട് അമർത്തി തിരുമ്മി.

ഇപ്പൊ വേദന ഒന്നും ഇല്ലന്ന് അവനു മനസിലായി.

മുഖം കഴുകിയപ്പോൾ കൈകൾ നനഞ്ഞതിനാൽ അനന്തു മുറിവിൽ വച്ചു കെട്ടിയ പഴന്തുണി പതിയെ അഴിച്ചെടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

പൂർണമായും അത് അഴിഞ്ഞു മാറിയതും അനന്തു ഉള്ളം കയ്യിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

അവിടെ മുറിഞ്ഞതിന്റെ യാതൊരുവിധ ലക്ഷണവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

പഴയ പോലെ തന്നെ ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ കൈ ഇപ്പോഴും ഉണ്ടെന്നു ഓർത്തപ്പോൾ അവനു അത്ഭുതം തോന്നി.

പൊടുന്നനെ അവൻ സീത അമ്മായിയെ കുറിച്ച് ചിന്തിതനായി.

മുറിവ് കെട്ടുന്ന സമയത്ത് സീത അമ്മായി എന്തേലും മരുന്ന് ഉപയോഗിച്ചു കാണുമെന്നു അവൻ വിചാരിച്ചു.

അതാവും മുറിവ് ഇത്ര പെട്ടെന്നു ഉണങ്ങിപോയതെന്നു അനന്തു  കൂലങ്കഷമായി ചിന്തിച്ചു.

അത്താഴം കഴിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയിൽ  മുറിവിൽ ചുറ്റിയ തുണി വേസ്റ്റ് ബാസ്കറ്റിൽ ഇട്ട് അനന്തു മുറി വെളിയിൽ നിന്നും പൂട്ടിയ ശേഷം  പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

നേരെ ഹാൾ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.

ഈ സമയം വേസ്റ്റ് ബാസ്കറ്റിൽ കിടന്നിരുന്ന തുണിയിൽ ഉണങ്ങി പിടിച്ചിരുന്ന രക്തക്കറ സാവധാനം മാഞ്ഞു പോയി.

അത് പഴയ സ്ഥിതിയിലേക്ക് മാറി.

ഈ സമയം അനന്തു സാവധാനം നടന്നു അകത്തളത്തിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു .

അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ബലരാമൻ അവനെയുംകൊണ്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന തളത്തിലേക്ക് പോയി.

അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന വലിയ ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ ബലരാമൻ അനന്തുവിനെ ഇരുത്തി.