അഞ്ചാം 👹 തീയാട്ട് [Sajith] 1422

 

“”സച്ചിനേ…മാറടാ…””. 

 

നിമിഷ നേരത്തിനുള്ളിൽ ഒരു പ്ലാവിന്റെ പട്ടിക അവൻ്റെ  തലക്ക് പിന്നിൽ വന്ന് പതിച്ചു തല മൊത്തത്തിൽ ഒരു മരവിപ്പ് തലയിൽ കൈ വച്ച് സച്ചിൻ നിലത്തേക്ക് മുട്ട് കുത്തി ഊർന്നിരുന്നു. തലയിൽ വെച്ചിരുന്ന കൈയ്യിൽ നനവ് പടർന്നപ്പൊ അവൻ വലിച്ച് എടുത്ത് നോക്കി നല്ല കട്ടച്ചോര തലയിൽ നിന്നും ഒലിക്കുന്നു. ‘ഫ്രഷ് സുഡുസുഡാറ്ക്ക്…’.

 

സച്ചിൻ്റെ ബോധം മറയുമ്പൊ കണ്ണൻ ദൂരെ നിന്ന് അലറി വിളിച്ച് ഓടി വരുന്നത് കണ്ടു. കണ്ണുകളടയുമ്പൊൾ അവൻ നിലത്ത് കിടക്കുകയായിരുന്നു. 

 

മുഖത്ത് കാറ്റടിച്ചപ്പൊ അവനൊന്ന് കണ്ണ് വലിച്ച് തുറന്ന് നോക്കി, കൺപോളയിൽ രക്തം കട്ടപിടിച്ച് തുറക്കാനായി മടികാണിച്ചു തലക്ക് പുറകിൽ ഒരു മരവിപ്പാണ് നോവറിയുന്നില്ല. സച്ചിനിപ്പൊ ഒരു ബൈക്കിലാണിരിക്കുന്നത് മുന്നിലിരിക്കുന്ന ആള് അവനെ ഉറക്കെ വിളിക്കുന്നുണ്ട് അതൊരു കുഴലിലൂടെ കേൾക്കുന്ന ചേലിൽ അവ്യക്തമായി കാതുകളിൽ കേട്ടു. ശബ്ദത്തിൽ നിന്ന് മനസിലായി അത് അനിരുദ്ധനാണ്, പിന്നിൽ നിന്ന് ആരോ അവനെ താങ്ങി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട് ആരാണെന്ന് നോക്കുമ്പോഴേക്കും വീണ്ടും അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ യാന്ത്രികമായി അടഞ്ഞു പോയി. നഗ്നമായ കഴുത്തിലൂടെ ചോരയുടെ തണുപ്പുള്ള തുള്ളികൾ ഒലിച്ചിറങ്ങി കാറ്റ് വീണ്ടും വേഗതയിൽ മുകത്ത് അടിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു സച്ചിൻ്റെ ബോധം രണ്ടാമത് മറയുന്ന വരെ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു.

 

തുടരും…

 

ആറാം  തീയാട്ടിലൂടെ