പ്രാണേശ്വരി 14 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 587

ആദ്യ രണ്ട് പ്രാവശ്യവും ബെൽ അടിച്ചു തീർന്നതല്ലാതെ ലച്ചു ഫോൺ എടുത്തില്ല… മൂന്നാമത്തെ പ്രാവശ്യം ഫോൺ എടുത്തിട്ടും ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ

“ലച്ചൂ… ”

അങ്ങേ തലക്കൽ നിന്നും ചെറിയ രീതിയിലുള്ള ഏങ്ങലടികൾ കേട്ടുതുടങ്ങി.

“ലച്ചൂസേ… എന്തിനാ നീ കരയുന്നെ… ”

ഞാൻ ചോദിക്കുന്നതിനൊന്നും അവളുടെ അടുക്കൽ നിന്നും മറുപടി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല

“ലച്ചൂ…നീ പറയുന്നുണ്ടോ… ”

“നീ എന്താ രണ്ട് ദിവസം വിളിക്കാതെ ഇരുന്നത് ”

ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് ലച്ചു അത് പറഞ്ഞത്

“ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് എടുത്തില്ലല്ലോ നീ.. സംസാരിക്കാൻ വന്നപ്പോൾ നിന്നതുമില്ല… എന്നിട്ടിപ്പോ ഞാൻ പിന്നെ വിളിക്കാത്തതായോ കുഴപ്പം ”

അതിനും മറുപടി പറയാതെ കരയുക തന്നെയാണ് അവൾ ചെയ്തത്

“ലച്ചൂ.. നീ കരച്ചിൽ നിർത്തുന്നുണ്ടോ… ”

പയ്യെ പയ്യെ അങ്ങേ തലക്കൽ നിന്നുള്ള കരച്ചിലിന്റെ ശബ്ദം കുറഞ്ഞു വന്നു.

“ലച്ചൂ… ഇനി ഞാൻ പറയുന്നത് നീ കേൾക്ക്… ഞാൻ അന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് വഴക്കുണ്ടാക്കാൻ പോയതല്ല അറിയാതെ പെട്ടു പോയതാണ് ”

ഞാൻ പറയുന്നത് മുഴുവൻ കേൾക്കുന്നതല്ലാതെ അവൾ തിരിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ല

“ഞാൻ ആരോടും തല്ലുണ്ടാക്കാൻ പോയതുമില്ല, എന്നെയും ആരും തല്ലിയിട്ടില്ല… പിന്നെ ആ ചെരിപ്പിന്റെ പാട്… അതറിയാതെ ആരുടെയോ കാല് കൊണ്ടതാണ്… വിശ്വസിക്കാമെങ്കിൽ വിശ്വസിക്ക്… ”

ഞാൻ അത്രയും പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞാണ് ലച്ചു വീണ്ടും എന്തെങ്കിലും സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയത്

“നിന്നോട് ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ വോട്ട് ചെയ്തിട്ട് പോകാൻ നീ കേട്ടില്ലല്ലോ ”

തെറ്റെന്റെ ഭാഗത്തായതുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്കൊന്നും മിണ്ടാനുണ്ടായിരുന്നില്ല

“എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ഇലക്ഷൻ കഴഞ്ഞാൽ അടി ഉണ്ടാകുമെന്ന് അതാണ് നിന്നോട് പെട്ടന്ന് പോകാൻ പറഞ്ഞത് അപ്പൊ നീ എന്നെ എന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞത്”

“ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞു ”

അപ്പൊ ദേഷ്യത്തിന്റെ പുറത്ത് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞെന്നല്ലാതെ എന്താ പറഞ്ഞത് എന്ന് പോലും എനിക്കോർമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

“ഒന്നും ഓർമ ഇല്ലല്ലേ എന്നാ എനിക്ക് നല്ല ഓർമയുണ്ട്… നീ എന്റെ പാവ അല്ല…. എന്നെ ഭരിക്കാൻ വരരുത് എന്നോക്കെ പറഞ്ഞു ”

പറയുന്നത് സത്യമാണോ അല്ലയോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല അവൾ ഈ സമയത്ത് എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ വിശ്വസിക്കും കാരണം അപ്പൊ പറഞ്ഞതൊന്നും എനിക്കോർമ്മയില്ല എന്നുള്ളത് തന്നെ…