പ്രാണേശ്വരി (climax) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 737

ഞാൻ പല്ലുതെപ്പൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ചെല്ലുമ്പോൾ വാതിൽ തുറന്നാണ് കിടക്കുന്നത്, ഉണ്ണിയേട്ടൻ കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന് ചായ കുടിക്കുന്നു”ഡോ കിളവാ… തന്റെ കവിളിൽ ദേ കുങ്കുമം ”

ഞാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ പുള്ളി ഉടനെ കയ്യെടുത്തു കവിൾ തുടച്ചു, ഞാൻ നിന്ന് ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് പുള്ളിക് ഞാൻ താങ്ങിയതാണെന്നു മനസ്സിലായത്. പുള്ളി ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയും ചിരിച്ച് വീണ്ടും ചായ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി

“ഇന്നലെ എന്തായിരുന്നു രണ്ടും കൂടി… ദേ ഇപ്പൊ വീണ്ടും അടയും ചക്കരയും ആയി”

“ആ… ഞങ്ങൾ അങ്ങനെയാ നിനക്കെന്താ അതിന് ”

അടിപൊളി, മാളു തെണ്ടി പിന്നിൽ വന്ന്‌ നിന്നത് ഞാൻ കണ്ടില്ല,

“എനിക്കൊന്നുമില്ലേ… ”

“എടാ.. അസൂയപ്പെട്ടിട്ട് കാര്യമില്ല ”

“എനിക്കൊരു അസൂയയുമില്ലേ…”

അങ്ങനെ പറഞ്ഞു എന്നെ ഉള്ളു എനിക്ക് നല്ല അസൂയ ഉണ്ട്

“എടാ പെട്ടന്ന് കുളിച്ചു റെഡി ആയി വാ… വീഡിയോ എടുക്കാൻ ആളിപ്പോ വരും”

എന്നെ റെഡി ആക്കൽ ഒക്കെ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ പണി ആയിരുന്നു, നമുക്ക് പിന്നെ ജന്മനാ സൗന്ദര്യം ഉള്ളതുകൊണ്ട് പുള്ളിക് അധികം കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വന്നില്ല

ഞാൻ ഇടയ്ക്കിടെ അമ്മയോട് ചോദിക്കാറുണ്ട് “എന്നെ കാണാൻ ഗ്‌ളാമറാ അല്ലെ അമ്മേ” എന്ന്  “ഓഹ്‌… പിന്നെ…. മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയാൽ നിലത്തേക്ക് തുപ്പില്ല”ഒരു മാസ്സ് മറുപടിയും തന്നിട്ട് അമ്മ പോകും

ഒരുങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോ തുടങ്ങി വീഡിയോ പിടിത്തം, ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കല്യാണത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്ന ആളുകൾ തന്നെയാണ് ഇവർ,

പിന്നെ എല്ലാം പെട്ടന്നായിരുന്നു, ദക്ഷിണ കൊടുക്കലും ഫോട്ടോ എടുപ്പും

“ഈ അനുഗ്രഹത്തിലൊന്നും എനിക്ക് വിശ്വാസമില്ല”എന്നും പറഞ്ഞു അച്ഛൻ ദക്ഷിണ വാങ്ങിച്ചില്ല, അമ്മയ്ക്കും ആന്റിക്കും വല്യച്ചന്മാർക്കും വല്യമ്മമാർക്കും അമ്മാവനമാർക്കും അമ്മായിമാർക്കും എല്ലാം ദക്ഷിണ കൊടുത്തു പിന്നെ ഉള്ളത് മാളുവും ചേച്ചിയും മാത്രമാണ്

രണ്ടിന്റെയും കാലിൽ തൊട്ടപ്പോൾ രണ്ടും എന്നെ കളിയാക്കി ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.

പിന്നെ ഫോട്ടോ എടുപ്പ്, അപ്പോഴേക്കും പാറ്റയും കൂട്ടരും സ്ഥലത്തെത്തി എല്ലാത്തിന്റെയും കണ്ണൊക്കെകലങ്ങിയാണ് കിടക്കുന്നത്… രാത്രി ഉറങ്ങിയിട്ടേ ഇല്ലാ എന്ന് കണ്ടാൽ അറിയാം

ഇന്ദു കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് പുറത്ത് സെറ്റിൽ ആയതിനാൽ അവൾക്ക് വരാൻ പറ്റിയില്ല, എന്നാലും വിളിച്ചു വിഷ് ചെയ്തിരുന്നു

പിന്നെ എന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ നിയന്ത്രിച്ചത് വീഡിയോ എടുക്കുന്ന ചേട്ടന്മാരാണ്, അങ്ങനെ നിക്ക് ഇങ്ങനെ ഇരിക്കു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേ ഇരിക്കും കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ദേഷ്യം വരാൻ തുടങ്ങി… എന്ത് ചെയ്യാൻ സഹിച്ചല്ലേ പറ്റൂ…