പ്രാണേശ്വരി (climax) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 737

എന്റെ കല്യാണം അമ്പലത്തിൽ ആയിരുന്നില്ല ഒരു ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ ആയിരുന്നു.

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾക്ക്  ഇറങ്ങാൻ സമയമായി, സമാധാനത്തോടെ വണ്ടിയിൽ കയറാൻ പോലും സമ്മതിച്ചില്ല “അങ്ങനെ നടക്കൂ… ഇനി ഡോർ തുറക്കൂ.. ഇനി പയ്യെ കയറൂ.. ഇനി പിന്നിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് ഡോർ അടക്കൂ… ” നിർദേശങ്ങൾ വന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു

എന്റെ കൂടെ വണ്ടിയിൽ കയറിയത് മാളുവും അമ്മയും ആയിരുന്നു… വണ്ടി ഓടിച്ചത് ഉണ്ണിയേട്ടനും

ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ ചെന്നതേ എന്റെ കണ്ണിൽ ഉടക്കിയത് ഒരു ഫ്ലെക്സ് ആണ്, കന്നി ഇരുപത് പെരുന്നാളിന് പള്ളിയിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ ഇരുപത് രൂപയുടെ കണ്ണടയും വച്ചു ചിരിച്ചു  നിൽക്കുന്ന എന്റെ ഒരു ഫോട്ടോ കൂടെ മുടിയൊക്കെ അഴിച്ചിട്ടു കണ്ണും തിരുമ്മി വരുന്ന ലച്ചുവിന്റെ ഒരു ഫോട്ടോയും..

അത് കണ്ടപ്പോഴേ അതിനുള്ളിൽ പാറ്റയുടെയും ദുർഗയുടെയും കറുത്ത കരങ്ങൾ ആണെന്ന് എനിക്കുറപ്പായി… തെണ്ടികൾ മനുഷ്യനെ നാണം കെടുത്താനായിട്ട്… ഇത് കാണുമ്പോൾ ലച്ചു ബോധം കെട്ട് വീഴാതെ ഇരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു

അപ്പൊ ഇതിനാണ് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുന്നതിനു മുൻപേ അവന്മാർ ഇങ്ങോട്ട് പോന്നത്

ക്യാമറ മാൻ തെണ്ടികളും അത് എടുക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴേ പണി പാളി എന്നുറപ്പായി, ഇതൊക്കെ കണ്ട് രണ്ടെണ്ണം പിന്നിൽ ഇരുന്ന് ചിരിക്കുന്നുണ്ട് എന്റെ അമ്മയും മാളുവും

ആ സമയത്ത് തന്നെ പാറ്റ എന്റെ അടുത്തേക് വന്നു

“സന്തോഷമായില്ലേ അഖിലേട്ടന്…”

അനുശ്രീ ഫഹദ് ഫാസിലിനോട് ചോദിച്ച അതേ ടോണിലാണ് ആ തെണ്ടി എന്റെ അടുത്ത് ചോദിച്ചത്

“എനിക്കും വരും മോനെ ഒരു ദിവസം ”

എന്റെ ഭീഷണിയെ അവൻ വെറുതെ പുച്ഛിച്ചു തള്ളി

അധികം താമസമില്ലാതെ ബൊക്കെ ഒക്കെ വച്ച് അലങ്കരിച്ച ഒരു  ഇന്നോവ വന്ന്‌ ഞങ്ങളുടെ വണ്ടിക്ക് കുറച്ചു മാറി പാർക്ക്‌ ചെയ്തു, പിന്നിൽ AKHIL WEDS LAKSHMI എന്ന് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്

“ഡാ.. ഡാ… മതീടാ… കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ കാണാം… പിന്നെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കൂടെയുണ്ടല്ലോ ”

ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്ന് ലച്ചുവിനെ കാണാനുള്ള പരാക്രമം കാണിക്കുന്നത് കണ്ട് രണ്ടും കൂടെ പിന്നിൽ ഇരുന്ന് എന്നെ കളിയാക്കുകയാണ്

അധികം വൈകാതെ ലച്ചുവിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും കുറച്ചു ആളുകൾ എന്നെ മണ്ഡപത്തിലേക് ക്ഷണിക്കാനായി വന്നു, ആദ്യം വന്നത് അവളുടെ കസിൻ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു ഒരു പത്തിലോ പ്ലസ് വണ്ണിലോ പഠിക്കുന്ന പയ്യൻ

“ആ ഇനി ഇറങ്ങിക്കോളൂ… ”

ക്യാമറാമാൻ പറഞ്ഞപ്പോഴേ ഞാൻ ചാടിയിറങ്ങി

“ഇങ്ങനെ അല്ല പയ്യെ… ഒന്നുകൂടി കയറിയിട്ട് പതിയെ ഇറങ്ങൂ ”

എനിക്കിതൊക്കെ കേട്ടിട്ട് തെറി പറയാൻ തോന്നുന്നുണ്ട്

ആ പയ്യനാണ് എന്റെ കാല് കഴുകി ബൊക്കെ തന്നു മണ്ഡപത്തിലേക്ക് ആനയിച്ചത്.  എന്റെ നടത്തം മുഴുവൻ അവർ ക്യാമറയിൽ എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

മണ്ഡപത്തിൽ ചെന്നിരുന്നപ്പോൾ അത്രയും സമയം ഉണ്ടായിരുന്ന ധൈര്യം ഒക്കെ എവിടെയോ പോയതുപോലെ… എന്റെ മുന്നിൽ മുഴുവൻ ആളുകളാണ് അവരുടെ എല്ലാവരുടെയും നോട്ടം എന്റെ മേലും…