പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

അതാഗ്രഹിച്ചിരുന്നു..

നിന്നേ കാണാനും കൂടിയാണ് അവൾ അവിടെ വന്നിരുന്നത്…

പക്ഷെ നിന്നെ ആ ഇഷ്ടം അറിയിക്കുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ അവളെ വിധി ഈ അവസ്ഥയിൽ ആക്കി ഒരു ആക്സിഡന്റിന്റെ രൂപത്തിൽ..

എഴുന്നേറ്റു നടക്കാനുള്ള ചാൻസ് വളരെ കുറവാണ്…. മകളുടെ ഈ അവസ്ഥയിൽ മനസ്സുമാറി അവളെ അവർ സ്‌നേഹിച്ചു  തുടങ്ങിയെങ്കിലും വിധി അവിടെയും വേട്ടയാടി….

അവളുടെ അപ്പച്ചന് മരണം   കാത്തു കഴിയുന്ന ഒരു രോഗിയാണ്…അത് അറിയാൻ വളരെ വൈകി പോയിരുന്നു… പക്ഷെ അവർ ഇതൊന്നും അവളെ അറിയിച്ചിട്ടില്ല…

മരിക്കുന്നതിന് മുന്നേ തന്റെ മകളെ സുരക്ഷിതമായ കൈകളിൽ എത്തിക്കാനുള്ള ആ അപ്പന്റെ തിടുക്കം ആണ് നീ കുറച് മണിക്കൂറുകൾ ആയി അവിടെ കണ്ടത്…

തന്റെ മരണശേഷം മകളുടെ ജീവിതം എങ്ങനെ ആകുമെന്ന് ഓർത്ത് ആ പാവം നീറുകയാണ്…

മൗനമായിട്ടാണെങ്കിൽ ഞാനും അവരോടൊപ്പം കൂടി കാരണം ഒരു പാവം കുടുംബത്തിന്റെ നിസ്സഹായത ഓർത്തു.. ഒരിക്കൽ സിസ്റ്ററമ്മ കണ്ട സ്വപ്നം നടക്കട്ടെ എന്ന് കരുതി..

പിന്നെ ഇപ്പോഴുള്ള അവളുടെ ആ മറുപടി അത് നിന്റെ ജീവിതം അവളോടൊപ്പം ജീവിച്ചു നശിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ ആണ്….. നിന്നെ അത്രമാത്രം അവൾ സ്നേഹിക്കുന്നു…..”

സിസ്റ്ററിന്റെ വാക്കുകൾ എന്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ കൊത്തി വലിച്ചു…. ഒരു മറുപടി പറയാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല…സിസ്റ്ററമ്മ എപ്പോഴും പറയാറുള്ള ആ കുട്ടി ജീന ആയിരുന്നോ..

തന്നേക്കാൾ കൂടുതൽ സിസ്റ്ററമ്മ ആ കുട്ടിയെ സ്നേഹിക്കുന്നെന് വിഷമം പറഞ്ഞതോടെ ആണ് പിന്നീട് സിസ്റ്റർ എന്നോട് അവളുടെ വിശേഷങ്ങൾ ഒന്നും പറയാതെ ഇരുന്നത്…

ഇപ്പോൾ എല്ലാം വ്യക്തമായി എനിക് മനസ്സിലായിരുന്നു…..

അവളോട് പൂർണ്ണമായ ഒരു മനസ്സോടെ ആയിരുന്നില്ല സമ്മതം അറിയിച്ചത്..മന്ദിരത്തിൽ എത്തിയിട്ട് ഞാൻ ഒരുപാട് ആലോചിച്ചു..

കർത്താവിന്റെ മുന്നിൽ മുട്ടിപ്പായി പ്രാർത്ഥിച്ചു,,ഒരു ഉത്തരത്തിനു വേണ്ടി..

ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങി തുടങ്ങി..
ഇതിനിടയിൽ ഞാൻ അറിയാതെ എന്നെ സ്നേഹിച്ച അവളോട് മനസ്സിൽ എവിടെയോ ഒരു ഇഷ്ടം മുളച്ചു..

എന്നിലൂടെ ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ കണ്ണീർ തോരുമെങ്കിൽ അതല്ലേ എനിക്ക് ഈ ജൻമം ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന നന്മ…

ആദ്യമായി ഞാൻ ഒരു പെണ്ണിനെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങി..

ജീനയുടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖം ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങി…..വല്ലാത്തൊരു ആനന്ദം ഞാൻ അതിൽ കണ്ടു….

പിറ്റേന്ന് തന്നെ അവിടെ പോയി എന്റെ തീരുമാനം അവളെയും വീട്ടുകാരെയും അറിയിച്ചു..

മനസ്സിന്റെ ഒരു കോണിൽ പോലും സംശയം മില്ലാതെ പൂർണ്ണ മനസ്സോടെയുള്ള എന്റെ സമ്മതം അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി വീണ്ടും അറിയിച്ചു… എന്നെങ്കിലും അവളെ  എഴുന്നേറ്റ് നടത്തിക്കാം എന്ന വിശ്വാസം എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു…..