പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ അവളെ എഴുനേല്പിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ആയിരുന്നു….

ഒരു സുഹൃത്ത് വഴിയാണ് വയനാട്ടിൽ ഉള്ള ഒരു നാഡീ ചികിത്സ ചെയ്യുന്ന വൈദ്യശാലയെ കുറിച്ച് അറിയുന്നത്…. അവിടെ പോയിട്ടുള്ളവരുടെ അനുഭവങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ എന്നിൽ വിശ്വാസം വർധിച്ചു..ഞാൻ ജീനയേയും അവിടെ കൊണ്ട് പോയി കാണിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു…

നാട്ടു വൈദ്യൻ ആണെന്ന കാരണത്താൽ അപ്പച്ചൻ ആദ്യം ശക്തമായി എതിർത്തെങ്കിലും എന്റെ ഉറച്ച തീരുമാനത്തിൽ ഒടുവിൽ സമ്മതം മൂളി..
അങ്ങനെ തയ്യാറെടുപ്പുകളോടെ ഞങ്ങൾ അവിടെ പോയി വൈദ്യനെ കണ്ടു…

നീണ്ട നേരത്തെ പരിശോധനകൾക് ഒടുവിൽ വൈദ്യൻ മൂന്ന് മാസത്തെ കൃത്യമായ ചികിത്സക്കും പദ്യത്തിനും ഒടുവിൽ ജീനയെ ആരോഗ്യത്തോടെ തിരിച് നൽകാമെന്ന് എനിക്ക് വാക്ക് തന്നു…..അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി….

പിന്നീടുള്ള നാളുകൾ കഠിനമായ
ചികിത്സകൾ ആയിരുന്നു….. എന്റെയും അവളുടെയും തീവ്രമായ ആഗ്രഹംകൊണ്ട് മരുന്നുകളും വ്യായാമ മുറകളും അവളുടെ ശരീരത്തിൽ പ്രതികരണം ഉണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി…
മെജോ ഇടക്ക് അവിടെ വരാറുണ്ടായിരുന്നു…..പക്ഷെ അതൊന്നും എന്റെ മനസ്സിനെ തളർത്തിയിരുന്നില്ല…..അവളെ സ്വന്തം കാലിൽ നിർത്തുക എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ ലക്ഷ്യം..

ആ സമയളിൽ മന്ദിരത്തിലെ കാര്യങ്ങളിൽ നിന്നും എനിക്കു പൂർണമായി വിട്ടു നിൽക്കേണ്ടി വന്നു….. അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ പ്രാര്ഥനയുടെയും പരിശ്രമത്തിന്റെയും ഫലമായി അവൾ പതിയെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി..

എന്റെ മനസ്സിന് ഇതിൽപ്പരം സന്തോഷം വേറെ ഇല്ലായിരുന്നു….. ഈ ഒരു ദിവസത്തിന് വേണ്ടിയാണ് കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു നാളുകളായി ഞാൻ കാത്തിരുന്നത്…..അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയെയും വിവരം അറിയിച്ചപ്പോൾ അവർക്കും സന്തോഷമായി…..

അങ്ങനെ നീണ്ട മൂന്നു മാസത്തെ ചികിത്സകൾക് ശേഷം പൂർണ ആരോഗ്യവതിയായി അവൾ എന്നോടൊപ്പം വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു……ആ വീട് വീണ്ടും സ്വര്ഗ്ഗത്തിന് സമാനം ആയി…

ഒരിക്കലും നടക്കില്ലെന്ന് പറഞ്ഞത് സാധ്യമാക്കി എടുത്ത സന്തോഷം..കർത്താവ് കൂടെ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നിപ്പോയ നിമിഷങ്ങൾ..

ഞങ്ങൾ മധുവിധു ആഘോഷിക്കാൻ തുടങ്ങി….എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും ഒന്നായി ഞങ്ങൾ ജീവിതം ആസ്വദിച്ചു…. ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യവാൻ ഞാൻ ആണെന്ന് തോന്നിപ്പോയി…..അവൾ നിർത്തിവച്ച അവളുടെ ഡോക്ടർ എന്ന ലക്ഷ്യം പൂർത്തിയാക്കാനുള്ള പഠനം ആരംഭിച്ചു…..

മാസങ്ങൾ വളരെ വേഗം കടന്നു പോയി..

ആ വീട്ടിലേക്ക് ഇരട്ടി മധുരവുമായി ഒരു വാർത്ത എത്തി….. ജീന എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭം ധരിച്ചിരിക്കുന്നു….ഡോക്ടറുടെ ആ പ്രഖ്യാപനം എന്റെ മനസ്സിനെ  സന്തോഷത്തിൽ ആറാടിച്ചു….

അങ്ങനെ എന്റെ സ്വന്തം എന്നു പറയാൻ മറ്റൊരാൾ കൂടി ഈ ഭൂമിയിലേക്ക് വരാൻ പോകുന്നു…..
ഈ ലോകം കീഴടക്കിയ പോലെ ഞാൻ സന്തോഷിച്ചു…..

വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയ ഞാൻ ജീനയെ മുകളിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ട്  അപ്പച്ചനെയും അമ്മച്ചിയെയും വിവരം അറിയിച്ചു…. അത്രയും നേരവും പുഞ്ചിരി തൂകി നിന്ന അപ്പച്ചന്റെ മുഖത്ത് ഗൗരവം നിറഞ്ഞു…..

“ഈ കുഞ്ഞിനെ നമുക്ക് ഇപ്പൊ വേണ്ട……”
പൊടുന്നനെയുള്ള അയാളുടെ മറുപടി എന്നെ ഉലച്ചു…..

“എന്താ അപ്പച്ചൻ പറയണേ…. കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടെന്നോ…..”