പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

അപ്പോഴും ഉള്ളിലെ സംശയങ്ങൾ എന്നിൽ കെട്ടടങ്ങിയില്ല..
ഇവളെ ആണോ എനിക്ക് വിവാഹം ആലോചിച്ചത്…

“എന്താ മാഷേ ആലോചിക്കുന്നത് ..”

ചിന്തകളിൽ മുഴുകിയ എന്നെ ജീനയുടെ ശബ്ദം സ്വബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ടു വന്നു.

“അത്…. വിവാഹം…”

“വിവാഹമോ…..”
സംശയത്തോടെ ഉള്ള അവളുടെ ചോദ്യം എന്നെ വീണ്ടും സംശയങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി..

“അതേ മോളെ….. ജിജോക്ക് നിന്നെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ സമ്മതമാണെന്നു…..”

പൊടുന്നനെയുള്ള അവളുടെ അച്ഛന്റെ മറുപടി എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു..

ഞാൻ അയാളെ നോക്കിയെങ്കിലും എനിക്ക് മുഖം തരാതെ ആണ് അവളുടെ അപ്പച്ചൻ സംസാരിച്ചത്….

അപ്പച്ചന്റെ മറുപടി കേട്ടതും അവളൊന്നു ഞെട്ടി..ആ മുഖത്തെ ചേഷ്ടകളിൽ നിന്നും അതെനിക്ക് വായിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റി..

അവളുടെ കണ്ണീർ ഒഴുകി കിടക്കയിലേക്ക് പടർന്നു…അത് ഞങ്ങളിൽ നിന്നും മറക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത ആ പാവത്തിന്റെ അവസ്ഥ എന്നെ വല്ലാതെ തളർത്തി.. ഒരു അനുകമ്പ എനിക്ക് അവളോട് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു…

പിന്നീട് അവിടം കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് നിശബ്ദമായിരുന്നു..

“ഏയ് അതൊന്നും ശരിയാവില്ല..ഡെയ്‌സി സിസ്റ്റർ അവിടെ വരുമ്പോൾ മാഷിന്റെ വിശേഷങ്ങൾ എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു..

പഠിച്ചു ഒരു ജോലി നേടി സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ പ്രാപ്തനായിട്ടും അവിടുത്തെ കുരുന്നുകൾക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കുന്ന മാഷിനോട് ബഹുമാനവും സ്നേഹവുമായിരുന്നു..

അതുകൊണ്ടാണ് ഒന്ന് നേരിട്ട് കാണാനും സംസാരിക്കാനും ഒരു മോഹം തോന്നിയത്.. മുൻപും ഉണ്ടായിരുന്നു പക്ഷെ അന്നൊക്കെ മാഷിന്…

ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വിളിപ്പിച്ചത് ഒന്ന് കണ്ട് ഉള്ളിലെ എന്നോടുള്ള ഒരു തരിമ്പ് ദേഷ്യമെങ്കിലും കുറയ്ക്കാനാണ്.. അല്ലാതെ.. മാഷ് അപ്പച്ചനോട് പൊറുക്കണം.. എന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ട് വല്ലതും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഒന്നും മനസ്സിൽ വയ്ക്കരുത്..”

മൂകതയെ കീറി മുറിച്ചുകൊണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കി..

മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണീരിൽ അലിയുന്ന ഹൃദയം അവളുടെ ഇടറുന്ന വാക്കുകളിൽ വേദനിച്ചു ..ആർദ്രമായി അവളെ നോക്കി കുറേ നേരം ഇരുന്നു..

“സമ്മതം”
അവളുടെ കൈകൾക്ക് മുകളിൽ കൈചേർത്തു അപ്പച്ചനെ നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു..

അയാൾ എന്നെ കൈകൂപ്പി തൊഴുതു.. അമ്മയുടെ മിഴികളും സജ്ജലമായി..

അവൾ അപ്പോഴും കണ്ണീർ തോരാത്ത മിഴികളുമായി എന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു..

“സഹതാപത്തിന്റെ പുറത്ത് തോന്നുന്ന തീരുമാനങ്ങൾ ഒന്നും നിലനിൽക്കില്ല…. ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റ് നടക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത എന്നെ ….അത് വേണ്ട മാഷേ..