പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

ഈ ജന്മം ഒരു വിവാഹം ഇനി വേണ്ട…..മാഷിനെ ഒന്ന് കാണണം എന്നേ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുള്ളൂ… അതിനപ്പുറം ഒന്നുമില്ല… മാഷ് പൊക്കോ…..”

എനിക് മുഖം തരാതെ മരുവശത്തേക്ക് നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു..

ആ സമയം അവളുടെ അമ്മ അവൾക് അരികിലേക്ക് ഇരുന്നു അവളുടെ കണ്ണിലെ നനവ് തുടച്ചു…

“എല്ലാം ഒരു ദൈവനിയോഗമാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവനാണ് ഞാൻ.. ഇതും അങ്ങെയൊന്നായി കരുതുന്നു..

ഒരിക്കലും സഹതാപത്തിന്റെ പുറത്തല്ല..എന്റെ കുട്ടികൾക്ക് വേണ്ടി നീ മാറ്റി വച്ച സമയത്തിനും അവർക്ക് കൊടുത്ത സ്നേഹത്തിനും പകരമാവില്ല ഒന്നും..”

അത്രയേ എനിക്ക് അവളോട്‌ പറയാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ..

പിന്നീട് മിഴികൾ പരസ്പരം കോർത്തു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അല്പനേരം ഇരുന്നു..

അതുവരെ മൗനിയായി ഇരുന്ന ഡെയ്‌സി സിസ്റ്ററിന്റെ പോകാം എന്ന വാക്കാണ് എന്നെ ബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്..

അവളുടെ അമ്മ അവളോടൊപ്പം ഇരുന്നപ്പോൾ ഞാനും സിസ്റ്ററും അവളുടെ അപ്പച്ചനും  താഴേക്ക് നടന്നു..

മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ എത്തി അവളെ ഒന്നു നോക്കിയെങ്കിലും അവൾ കണ്ണടച്ച് കരയുന്നതാണ് കണ്ടത്..

ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ ഞാൻ സിസ്റ്ററോടൊപ്പം ആ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി..

അപ്പോഴും അവളുടെ അപ്പച്ചൻ എന്തോ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന പോലെ വീടിനു വെളിയിൽ ഞങ്ങളെയും നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു….
വണ്ടിയിലുള്ള യാത്രയിൽ ഞാനും സിസ്റ്ററും മൗനം പാലിച്ചിരുന്നു….

“നിന്നെ ഒരു ചതിക്കുഴിയിൽ പെടുത്തി എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ ജിജോ..”
മൗനത്തെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ടു സിസ്റ്റർ ഡെയ്‌സി ചോദിച്ചു…

“ഏയ്.. ഒരിക്കലും ഇല്ല.. സിസ്റ്റർ എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ അനുസരിക്കും.. എനിക്ക് സ്വന്തമെന്നു പറയാൻ മറ്റാരാണ് ഉള്ളത്..”

ഞാൻ പറഞ്ഞു..

” അവളെ കുറിച്ച് എല്ലാം നീ അറിയണം ജിജോ…”

സിസ്റ്ററിന്റെ വാക്കുകൾ ആകാംഷയോടെ ഞാൻ കേട്ടു..

അവർ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി..

“ബിസിനെസ്സിന്റെയും ജോലിത്തിരക്കിന്റെയും ലോകം മാത്രം മാതാപിതാക്കൾ ഇഷ്ടപെട്ടപ്പോൾ, സ്നേഹം നിഷേധിക്കപ്പെട്ട ഒരു ജന്മം ആണ് അവൾ…എല്ലാരും ഉണ്ടായിട്ടും ആരുമില്ലാതെ ബോർഡിങ് സ്കൂളിൽ ആയിരുന്നു അവളുടെ ജീവിതം…

ഒരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾ തുല്യ ദുഃഖിതർ ആയിരുന്നു…ഏറെകുറെ അനാഥയെ പോലെയൊരു ബാല്യം ആയിരുന്നു അവൾക്കും..

അവിടെ വല്ലപ്പോഴും സന്ദർശനം നടത്തുന്ന ക്ലാര സിസ്റ്റർ ആയിരുന്നു അവളുടെ ഏക ആശ്വാസം..

“നാട്ടിൽ സിസ്റ്റർ പഠിപ്പിച്ച ഹയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളിൽ ആണ് അവൾ അഡ്മിഷൻ കിട്ടി.. പിന്നീട് സിസ്റ്റർ അവളെ ഒരു മകളെപോലെ സ്നേഹിച്ചു…

അവരുടെ സംസാരങ്ങളിൽ എപ്പോഴും നീ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു. അന്നുമുതൽ അവൾ നിന്നെ അറിഞ്ഞു തുടങ്ങി..നിന്നിലെ നന്മ അവളുടെ ഹൃദയത്തെ നിന്നോട് ചേർത്തു.നിന്റെ സിസ്റ്ററമ്മയും എപ്പോഴൊക്കെയോ