പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

മന്ദിരത്തിന് മുന്നിലായി രണ്ടു മിഴികൾ ഞങ്ങളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പതിയെ മിഴികളുടെ ഉടയുടെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. അത് കണ്ടതും ചിരിയുടെ അലയൊലി എന്റെ മുഖത്തും ഉണ്ടായി..

“മെജോച്ചായൻ..”
ജീന വിളിച്ചു..

ആദ്യം ഇരുവർക്കും പരസ്പരം തെറ്റിദ്ധാരണകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ജീനയുടെ നന്മയാണ് ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ മനസ്സുകൊണ്ട് ഒന്നായിരുന്നു…

എന്റെ ലക്ഷ്യം നേടാൻ എന്നെ സഹായിക്കാൻ മുന്നിട്ട് നിന്നവൻ..

ഞങ്ങളെയും നോക്കി പുഞ്ചിച്ചുകൊണ്ട് കൈകെട്ടി നിൽക്കുകയാണ് പടിക്കെട്ടിൽ..

ഞങ്ങൾ മൂവരും അവനരികിലേക്ക് നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ നടന്നടുത്തു.

മഴ അപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ കുളിരണിയിപ്പിച്ചു കുടയ്ക്ക് മീതെ പെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു….. ഞങ്ങളുടെ കാലടികൾ പുതിയൊരു ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിലും..

ശുഭം…

അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കുമല്ലോ.എല്ലാവരുടെയും പ്രോത്സാഹനങ്ങളും സ്നേഹവും കൂടെയുണ്ടാകണം..പെരുത്തിഷ്ടത്തോടെ മനൂസ്