പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

വഴങ്ങാത്ത എന്നോട് യാചനയുടെ സ്വരം പുറത്തെടുത്തു…. അന്ന് ഡെയ്‌സി എന്നോട് പറഞ്ഞത് നിന്റെ അപ്പച്ചന് കാൻസർ ആണെന്നാണ്…..പിന്നീട് എപ്പോഴെങ്കിലും ഞാൻ അവരെ സംശയിക്കേണ്ടതായിരുന്നു…തോന്നിയില്ല..സമർഥമായി അവർ എന്നെ അവിടെ നിന്നും പറിച്ചു നട്ടു…..

പിന്നീട് അവരുടെ ഈ രാത്രിയിലുള്ള ഈ ഡീലിംഗ്സ് കണ്ടതുകൊണ്ടാകണം ഒരു പാവം കുരുന്നിനും ബലിയാടാകേണ്ടി വന്നത്…… അപ്പോൾ ഞാൻ അവർക്കു നേരെ ചെന്നെങ്കിൽ എന്റെയും അവസാനം ആയേനെ….. ഞാൻ ബുദ്ധിപൂർവം നീങ്ങുകയായിരുന്നു…..

പിന്നീട് അവരുടെ നീക്കങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു എന്റെ ലക്ഷ്യം….. എന്നെ സഹായിക്കാൻ കുറച് സുഹൃത്തുക്കളും ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു….. പിന്നീടുള്ള നാളുകളിൽ സിസ്റ്റർ ഡൈസിയേയും അയാളെയും തെറ്റിക്കുക എന്നതായിരുന്നു…..

പോലീസ്‌ സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് അവരുടെ ഡീലിംഗ് ദിവസങ്ങൾ അറിയിച് ഞാൻ അവരുടെ നീക്കങ്ങൾ തടഞ്ഞു…. അതോടെ ജേക്കബും സിസ്റ്ററും തമ്മിൽ ഉടക്കായി…. ഡൈസിയിൽ ഉള്ള വിശ്വാസം അയാൾക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു….. അതായിരിക്കാം ഒരുപക്ഷേ അവരെയും കൊല്ലാൻ കാരണം.

പക്ഷെ ദൈവത്തിന്റെ കോടതിയിൽ അയാൾക്കു ശിക്ഷ വിധിച്ചു…. അത് ഭൂമിയിൽ നടപ്പാക്കി….. നമ്മുടെ കുഞ്ഞു ജനിച്ചതിന് ശേഷം തന്നെ എല്ലാം നേരെ ആകുമെന്നത് ദൈവ നിയോഗം ആയിരിക്കും……”

അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ നിലക്കാത്ത കണ്ണുനീരായിരുന്നു മറുപടി……. ആ കണ്ണുകൾ കൈകൊണ്ട് തുടച്ച് ഞാൻ അവളെ ചേർത് പിടിച്ചു…..

അപ്പോഴും ഇതൊന്നുമറിയാതെ ഞങ്ങളുടെ പൊന്നുമോൻ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു……അവൻ ഉറങ്ങട്ടെ ഒരു സന്തോഷ ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ട്……

***************************************

സിസ്റ്ററമ്മയുടെ കല്ലറയിൽ മോനെ കൊണ്ട് പൂക്കൾ അർപ്പിച്ച് ഞങ്ങൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു…. അറിയാതെ എന്നോണം എന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു……

ഒരിക്കലും കള്ളം പറയരുത് എന്നും പ്രവർത്തിക്കരുത് എന്നും പറഞ്ഞ അമ്മയുടെ മോൻ ഒരു തെറ്റ് ചെയ്തത് ഓർത്ത്…..പക്ഷെ അതൊരു തെറ്റായി എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടും ഇല്ല…..

എന്റെ അമ്മയെ കൊന്ന ഡെയ്സിയെ ഈ കൈകൊണ്ട് ഞാൻ കൊന്നു….. എന്നിട്ട് അയാളിൽ ആ കുറ്റം ഞാൻ ചാർത്തി…. തിരുവസ്ത്രത്തിന്റെ വിശുദ്ധി കളഞ്ഞ അവർ അത് ആർഹിച്ചിരുന്നു…..

കൈയിൽ ആയുധമേന്തിയതിനു ഞാൻ സിസ്റ്ററോട് മാപ്പു ചോദിച്ചു..

പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അവിടെ മഴ പെയ്തു…..ആത്മാക്കളുടെ സന്തോഷം ആണല്ലോ മഴ…. സിസ്റ്റർ എനിക്ക് മാപ്പ് തന്നിരിക്കുന്നു….

ഇനി ഒരിക്കലും ആ കുരുന്നുകളെ വിട്ട് എവിടേക്കും പോകില്ലെന്ന് അമ്മയ്ക്ക് ഉറപ്പ് കൊടുത്തു ഞങ്ങൾ ഒരു കുടക്കീഴിൽ മന്ദിരത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…..ഇനി ഒരിക്കലും പിരിയില്ല എന്ന ഉറപ്പോടെ അവളെ ഞാൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു….. കാരണം അവളെ പിരിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അനുഭവിച്ച നൊമ്പരം അത് ഇനിയൊരിക്കലും എനിക്ക് സഹിക്കുവാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല…..