പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

മാസങ്ങൾ വീണ്ടും കൊഴിഞ്ഞു പോയി….ഞാൻ കാത്തിരുന്ന ആ ദിവസം വന്നെത്തി പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സ് നീറി
പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു…….ഇനി എന്തൊക്കെയാണ് നടക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന് ആലോചിച്ച മനസ്സ്
പതറിയിരുന്നു……കർത്താവ് വീണ്ടും പരീക്ഷിക്കുകയാണോ….

“നിങ്ങളുടെ വൈഫിന്റെ ഡെലിവറി കുറച് കോംപ്ലിക്കേറ്റഡ് ആണ്…. ആരെയെങ്കിലും ഒരാളെയെ നമുക്ക് ജീവനോടെ രക്ഷിക്കാൻ ആവു…. ബാക്കി എല്ലാം ദൈവത്തിന്റെ കൈയിലാണ്…. പ്രാർത്ഥിക്കുക…..”

ഡോക്ടർ പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ എന്റെ കാതിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടിരുന്നു….. പ്രകൃതിയും അപകട സൂചന നൽകികൊണ്ട് വീണ്ടും രൗദ്രഭാവം പുറത്തെടുത്തിരുന്നു…പക്ഷെ ഇത്തവണ തോൽക്കാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു…

എന്റെ ഉള്ളിൽ പലവിധ ലക്ഷ്യങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു…. ഈ പരീക്ഷണങ്ങളെയെല്ലാം ചങ്കൂറ്റത്തോടെ നേരിടാൻ ഞാൻ എത്രയോ നാളുകളായി ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…..

ആശുപത്രി വരാന്തയിൽ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്ന എനിക്കരികിലേക്ക് പെട്ടെന്നാണ് അമ്മ വന്നത്….ആ വരവ് എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു…. എന്റെ ഭാവമാറ്റം കൊണ്ടാകണം അമ്മ അരികിൽ വന്ന് എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു….

അപ്പോഴാണ് എനിക് ജീവൻ തിരികെ കിട്ടിയത്….. പിന്നീട് അമ്മ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഞാൻ മാസങ്ങളായി കേൾക്കാൻ കൊധിച്ചതാണ്….

“ജീനക് മോനോട് എന്തോ പറയാനുണ്ടെന്ന്…. റൂമിലേക്ക് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു…..”
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മ അത് പറയുമ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിലെ നോവ്‌ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല….

വിറക്കുന്ന ശരീരവുമായി ഞാൻ അവളുടെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു….. മാസങ്ങൾക്കു മുൻപ് തന്നെ ഈ ഒരു നിമിഷം ഞാൻ മനസ്സിൽ കണ്ടിരുന്നു….പക്ഷെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ ഈ നിമിഷത്തിന്റെ സന്തോഷം നഷ്ടപ്പെടുത്തി…

റൂമിന്റെ വാതിൽക്കൽ എത്തിയ ഞാൻ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി എന്നെയും പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന അവൾ അരികിലേക്ക് കൈകാട്ടി വിളിച്ചു….യാന്ത്രികമായി അവൾക് അരികിലേക്ക് എന്റെ കാലുകൾ ചലിച്ചു….. ആ ബെഡിന് അരികിൽ ഞാൻ ഒരു വിഷാദ പുഞ്ചിരിയുമായി നിന്നു……

“ഇച്ചായ……”
നാളുകൾക്കു ശേഷമുള്ള അവളുടെ വിളി…. സന്തോഷിക്കേണ്ട നിമിഷം…. പക്ഷെ കണ്ണീർ അറിയാതെ ഒഴുകി…..

“എന്നോട് ദേഷ്യമായിരിക്കും അല്ലെ….ആരും പറയാത്തതും പ്രവർത്തിക്കാത്തതും ആണല്ലോ ഞാൻ ഇച്ചായനോട് ചെയ്തത്….”

അവളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കു മൗനമായിരുന്നു എന്റെ ഉത്തരം…. എന്റെ ഉള്ളിലെ സങ്കട കടൽ അവൾ കണ്ടിരുന്നില്ല…..

“നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ ജീവനോടെ ഇച്ഛായന്റെ കൈയിൽ തന്ന് സന്തോഷത്തോടെ മനസ്സ് തുറക്കാമെന്ന് കരുതിയതാണ്….

പക്ഷെ ഇനി ചിലപ്പോ അതിന് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലോ എന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നു…..ഇനിയും പറയാതിരുന്നാൽ ഒരിക്കൽ എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ഉള്ളിലും ഈ അമ്മ ദുഷ്ട ആയി പോകും….. അവനെ കൊല്ലാൻ നിന്ന അമ്മയാകും…..”

നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ കണ്ണുമായി അവൾ അത് പറയുമ്പോൾ ആ കൈ ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ മാത്രമേ എനിക് കഴിഞ്ഞുള്ളു…..