പ്രണയ നൊമ്പരം [മനൂസ്] 3008

സംശയത്തോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു….

“അതേ….. അവളുടെ ആരോഗ്യം പൂർണമായി മടങ്ങി വന്നിട്ട് മതി കുഞ്ഞുങ്ങൾ……”

“അവൾ പൂർണമായും ഫിറ്റ് ആണെന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞല്ലോ…. പിന്നെന്താ പ്രശനം…..”

“എന്നാലും ഇപ്പൊ വേണ്ടാന്നു പറഞ്ഞാൽ വേണ്ട……”
ആ വാക്കുകൾ എന്നെ ചൊടിപ്പിച്ചു….. എന്റെ ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി…..

“അത് അപ്പച്ചൻ അല്ലല്ലോ തീരുമാനിക്കുന്നെ…..എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കാര്യം ഞാൻ ആണ് തീരുമാനിക്കുന്നെ…..”

“നിർത്തടാ നാറി…… നീ എന്നോട് ശബ്ദം ഉയർത്തുന്നോ….. ഏതോ തെരുവിൽ കിടന്ന നിന്നെ ഈ വലിയ വീട്ടിൽ തമാസിപിച്ച എന്നോട് നീ തർക്കിക്കുന്നോ……”
അപ്പച്ചന്റെ വാക്കുകളിൽ ആകെ പതറി അമ്മച്ചിയും….

“അപ്പച്ച….. വാക്കുകൾ സൂക്ഷിച്ചു സംസാരിക്കണം…… എന്റെ കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടെന്ന് വക്കാൻ നിങ്ങൾക്കു എന്ത് അധികാരം…..”
അയാളുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ പ്രകോപിതനാകിയിരുന്നു…… എന്റെ നിയന്ത്രണം എനിക് നഷ്ടമായി കഴിഞ്ഞു…

“എന്നെ അനുസരിക്കാത്തവൻ ഈ വീടിന് പുറത്താണ് സ്ഥാനം….”

“അത് തന്നെയാണ് എന്റെ തീരുമാനവും…. ഒരു ജീവനെ കൊല്ലാൻ മടിക്കാത്ത നിങ്ങളുടെ കീഴിൽ ഇനി ഞങ്ങൾ ജീവികില്ല……”

“അത് നിങ്ങൾ മാത്രം തീരുമാനിച്ചാൽ മതിയോ മിസ്റ്റർ ജിജോ……”
പുറകിൽ നിന്നുള്ള ജീനയുടെ അപ്രതീക്ഷിത ശബ്ദം ഒരു ഇടിയായി നെഞ്ചിൽ പതിച്ചു…..

കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ ആകാതെ ഞാൻ അവളെ നോക്കി നിന്നു..

“ജീനാ നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ…..”

“അപ്പച്ചന്റെ തീരുമാനം തന്നെയാണ് എന്റേയും…..”
അവളുടെ ഉറച്ച ശബ്ദം എന്റെ
സർവനാഡീഞരമ്പുകളും തളർത്തി….

ലോകം കീഴ്മേൽ മറിയുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി… ഒരു താങ്ങിനായി ഞാൻ ഭിത്തിയിൽ ചാരി..
അപ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്ത് ഭാവഭേദം ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു……

“ജീനാ….. ഇയാൾ… ഇയാളെന്താ പറഞ്ഞതെന്ന് നീ കേട്ടതല്ലേ……”
വിറയ്ക്കുന്ന സ്വരവുമായി ഞാൻ ചോദിച്ചു….
പക്ഷെ അവളിൽ നിന്നും യാതൊരു പ്രതികരണവും ലഭിച്ചില്ല…. അത് എന്നെ കൂടുതൽ തളർത്തി കളഞ്ഞു…..
ഞാൻ പ്രതീക്ഷയോടെ അമ്മയെ നോക്കി….. പക്ഷെ എന്നെ നോക്കി കരയാൻ അല്ലാതെ അവർക്ക് ഒന്നിനും ആകില്ലയിരുന്നു….

“ഈ കുഞ്ഞു നമുക്ക് വേണ്ട ജിജോ.. എനിക്ക് ഇനിയും ഒരുപാട് മോഹങ്ങളുണ്ട് ജീവിതത്തിൽ…”

“നിന്റെ ഒരു ആഗ്രഹത്തിനും ഞാൻ എതിര് നിൽക്കില്ല.. ഈ ഒരു കാര്യത്തിന് ഒഴികെ..പ്ലീസ് ജീനാ.. ഞാൻ എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നിന്നോട് മുൻപ് തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് അല്ലെ..എന്റെ ചോരയാണ് മോളെ അത്.. പ്ലീസ്..”

നിറമിഴികളോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു..

“ജോജോ… എന്താ എന്നെ മനസ്സിലാകാത്തത്…”

അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു..

ഞാൻ തകർന്നുപോയ നിമിഷം..