💞പവിത്രബന്ധം💞 [പ്രണയരാജ]💞 229

അപ്പോ ഇന്നലെ രാത്രി പറഞ്ഞതൊക്കെ കള്ളമായിരുന്നല്ലെ, ഇതിനു മുൻപും നീ..

ജഗൻ പ്ലീസ്

പിന്നെ എന്തിനാ നീ Tc വാങ്ങാൻ നിന്നത് ഞാൻ ഇന്നലെ പറഞ്ഞതല്ലെ

ജഗൻ ഇത്രയും നാൾ കൂടെ നടന്ന കൂട്ടുക്കാർ ഹെൽപ്പ് ചെയ്തിട്ടില്ല, അപ്പോ ഇന്നലെ കണ്ട നിങ്ങൾ, സത്യത്തിൽ എനിക്കൊരു പ്രതീക്ഷയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

ആവണി,

എങ്ങനാ… ഞാൻ തന്നോട് നന്ദി പറയുക, ഈ കടപ്പാട് ഞാൻ എങ്ങനാ… തീർക്കാ….

ഈ ശരീരം വേണേ…. എടുത്തോ പൂർണ്ണ സമ്മതത്തോടെ ഞാൻ നിന്നു തരാം

അവളുടെ കരണത്തവൻ അതിനുള്ള മറുപടി കൊടുത്തു. അവൾ ഒന്നു കരയാതെ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

ഞാനൊന്നു ചോദിച്ചാൽ നിനക്കു തരാൻ കഴിയോ….

എന്താ… ഈ ജീവൻ വരെ തരാം….

അവൻ ചോദിച്ചതു കേട്ടവൾ ഞെട്ടി, പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ക്ലാസ്സിലേക്കോടി.

ക്ലാസ്സിൽ അവളുടെ മനസു നിറയെ ജഗനായിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ രാത്രി മുതൽ ഇന്നു രാവിലെ നടന്നതു വരെ അവളുടെ മനസിൽ ഒരു ചിത്രം പോലെ ഒഴുകി നടന്നു. അവളിൽ പ്രണയത്തിൻ്റെ ചെറുപുഷ്പം മൊട്ടിട്ടു തുടങ്ങി.

അവൻ അവളുടെ എല്ലാമാണെന്നു തോന്നിയ നിമിഷം, സാഹചര്യത്തിൻ്റെ പിരിമുറുക്കത്തിൽ തെറ്റായ തീരുമാനത്തിൽ കുത്തഴിഞ്ഞു പോകേണ്ട ജിവിതം തിരിച്ചു തന്നവൻ, ഇന്ന് ആരുമല്ലാത്ത തന്നെ, അത്തരം സാഹചര്യത്തിൽ പരിചയപ്പെട്ടിട്ടും വിശ്വസിച്ച് സഹായിച്ച അവനെ അവൾ മനസിൽ കുടിയിരുത്തി.

നാളെ ക്ലാസ്സ് ലീവാക്കണം, അവൻ ചോദിച്ച സമ്മാനം അവന് കൊടുക്കണം അവൾ മനസിൽ ഉറപ്പിച്ചു. കൂടുതൽ ഒന്നും ചിന്തിക്കാൻ അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൻ്റെ വാക്കുകൾ അതു മാത്രം അവളുടെ കാതിൽ അലയടിച്ചു

കുറച്ച് ദിവങ്ങൾക്കു ശേഷം ഒരു വൈകുന്നേരം, കടലോരത്ത് ഒരു മരച്ചോട്ടിൽ രണ്ട് ഇണക്കുരുവികൾ കടൽക്കാറ്റു കൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാണ്.

ജഗൻ……

ഉം…

ഞാനൊന്നു ചോദിച്ചോട്ടെ….

എടി, എൻ്റെ അടുത്ത് ചോദിക്കാൻ നിനക്കു മുഖവുരയുടെ ആവിശ്യമുണ്ടോ…

അതില്ല ജഗൻ

എന്ന ചോദിക്കെടി….

നമ്മൾ ആദ്യമായി കണ്ടതോർമ്മയില്ലെ

അങ്ങനെ മറക്കാൻ പറ്റുന്നൊരു കൂടിക്കാഴ്ച്ചയാണോ അത്.

അതല്ല, ഞാനൊരു ചീത്ത പെൺകുട്ടിയായി തോന്നിയോ.. നിനക്ക്

ആവണി നീ… എന്നെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കരുത്, അങ്ങനെ തോന്നിയാ…ഈ മടിയിൽ ഞാനിങ്ങനെ കിടക്കുമോ…..